Pagina:Viaggio in Dalmazia.djvu/321

Da Wikisource.

mazia, non si fidino ciecamente i Leggitori, credo a proposito d’accennare alcune inesattezze, che si trovano agglomerate nel I. Volume della sua Opera dalla pagina 155. sino alla 161. Dice che Scardona è una Città forte; e Scardona è una Città rinascente, che non à peranche nè porte, nè mura di sorte alcuna1. A pag. 156. parla della Vrana, su la fede del Topografo del Regno d’Ungheria, come d’una Città o Castello tuttora esistente; e la Vrana è un monte di sassi disabitato, ed orrendo. Scign, che a pag. 158. è detto equidistante da Clissa e dalla Cettina, sta cinque miglia lontano dal Fiume, e venti da Clissa. Non vi è monte presso Spalatro, che si chiami Massaron, ma sì bene il Mossor, che stendesi da Clissa sino alle foci della Cettina. Hlivno non è, com’egli scrive, posto alle sorgenti di questo Fiume, che nasce poco lungi da Verlika sulle terre della Serenissima Repubblica: ma n’è lontano ben trenta miglia, e più di venti dalle sponde. Verlika

  1. Scardona . . Civitas exigui circuitus, sed mœnibus cincta, & propugnaculis ad hostiles aggressiones sustinendas, & propulsandas non invalidis . . . Vrana modica Civitas loco satis amœno . . . fortalitii non invalidi . . . formam accepit . . . suburbana late diffundit ut sexcentas facile domos complectantur . . . Singum . . . a Tiluro in occasum, & a Clissa in boream spatio propemodum æquali disiunctum . . . assurgit mons Massaron ab Clissa ad Tilurum perductus . . . Prope fontibus Tiluri, seu Cettinæ, loco arduo, & prærupto insidet Livnum . . . unde, haud longo spatio interposito, abest in occasum Verlica, castellum neque infrequens, & satis validum . . . Oppidum, cui nomen est Dumno ? . . . cui finitimus est pagus . . . qui Clivnus dicitur . . . Almissa, sive Peguntium. Glodovi cujusdam castelli supra Almissam meminit Palladius. Citclutum nunc imperio subest Venetorum . . . Opus . . . arx firmissimis mœnibus, ac munitionibus septa. Farlati Illyr. Sacr. Proleg. P. 2. a pag. 155. ad 159. Degli strani errori, che riguardano Mostar V. pag. 161.