Prose e poesie bellunesi 2010/1

Da Wikisource.
Giovanni Battista Da Rin Pagnetto

Le cabole de Barba Checo ../ ../2 IncludiIntestazione 8 agosto 2015 25% Da definire

Prose e poesie bellunesi 2010 2

GIOVANNI BATTISTA DA RIN PAGNETTO (TITA DE INA)


Le cabole de Barba Checo.


E chi no cognossea Barba Checo? Na persona tanto sinpatica co na parlantina elegante e bonaria, e noi tosate staseone volentiera a scoltalo. L era stou tante ane ia par la Merica e i piasea contà cuanto gran che era al mar, cuanto longhe che era le navi. Al contaa, al contaa … e noi co la bocia vèrta a scoltalo … e le ciase cuanto aute e duto là era gran, tanto gran, solo la dente era pizola - al disea che era cuatro panegas. “Barba, ese vero che le ciase n America le é ncora pi grande de le nostre?” “Le ciase, tosate, n America i ciama gratacieli e solo dal nome podé nmaginave cuanto grande che le é. Le é grande che no se vede mai la fin, anche parchè là é senpre nuvolou.”

“Ma Barba, cuante piane avaralo sto gratacielo? “Chesto no puoi dive, ei proou tante ote a contai, ma vignea scuro che ero ruou apena a metà de chel che era sote le nuvole; ma cuante sarà ncora sora?” E pò el ne vardaa e l ne fasea n bel sorisin. Un dì deone su pal truoi che và su dal tabià, ntre de noi tosate, e Barba Checo era là, col restel de fer che l slargiaa fora i grume de le talpine. L aon saludou “Bondì, Barba Checo!” “Ooh, bondì figure porche! Aonde deu su ca?”. E ntanto aon visto là su l erba na talpina morta, co le gianbe n su. “Barba, l aveu copada voi?” “Sì, parchè la me ruina la vara, no vedè sti grume de tera che l à biciou su stanuote?” E fin che l parlaa, co la ponta de la scarpa l avea voltou la talpina, l era bela lissa come el veludo co sto musuto longo, n tin bianco.

“Barba” à dito un de noi, “ese anche n America talpine?” “Autro che le é!” “Ma le sarà tanto pi grande de le nostre, ‘ero barba, le pesarà almanco n chilo!” E ca Barba Checo à stou n tin a pensà, parchè le misure e i pesi de là via el le fasea solo lui, el n à vardou n tin par vede se aveone vuoia de bagolà, e pò l à dito: “Sì tosate, é anche talpine piciole che pesa n chilo apena nasseste, ma dapò le vien n bel tin pi grande.” “Ma barba, se le magna le radis de erba, come fale a vigni così grande e magnà radis così piciole?” “É senpre la proporzion te le robe; talpine grande? Anche le radis le é grande, parchè là via l erba l é auta cuatro metre, e le piante …”, el n à mostrou col manego del restel el bosco là de sora.

“Vedeu chi laris e chi pezuos là? Ben, é come che fosse giagines a confronto de le piante che é n America, ió son stou … Ma sentave do n minuto che ve conto…” Ntanto l à tolto dal scarselin de la ciamesa na scatoluta de tabaco da nas, el se à tirou su na bela presa: “Voleu n tin?” “No no barba, grazie!”. L à tirou fora da na scarsela davoi n fazoleto ros coi fiorelins negre e el se à netou ia n tin a la meo; i é restou ncora calche tin de negro su pal muso. Son sentade do par tera e lui l à betesto el restel par travers, e pò el s à sentou sul manego par via de le reume, el ne à dito, che l à ciapou tei bosche.

“Sote la pioa, come che diseo, le piante no avé gnanche l idea de cuanto grande che le é. Son stou doi ane su par l Oregon tel bosco e aveone n siegon che no sei cuante metre che l era longo, e duto el dì zin-zan-zin-zan; a parlà col mè socio aveo el telefono e avanti con chesta musica par vinti trenta dì, e a la fin beteone i coi e bateone co la maza e la pianta pian pian la se piegaa e po la dèa do con fracasso, che someaa i avesse sbarou na bonba e i sentia par chilometri e chilometri.” Barba Checo el leva su e senpre col so soriso l é tornou a slargià talpine. ”Sane Barba!” “Sane tosate, vardà de no fei baronade su là dal tabià.” Chi tosate là ades i avarae l età de contà le storie ma… a chi? El tenpo é ruou prima de noi e l à cancelou dute chi valori che i vece ne avea tramandou. No aveone scarpe, ma reone siore, ades avon dute le scarpe nuove, ma son tanto puarete. Me vien tanta nostalgia e anche ades, dapò tante ane, cuanche passo su par chele vare, me par de vede Barba Checo, col restel e col ciapel bianco co na strissa pi scura duto ntorno fata dal sudor, e sientì le so storie. No l savea pi che nventasse par tegnine là apede lui, e me vien spontaneo n soriso, ma mai bel come el so, sote chel nas ntin scuro da tabaco. Grazie Barba Checo!

(Laio)