Prose e poesie bellunesi 2010/26

Da Wikisource.
Alessandro Sepulcri

Ciao, ru ../25 ../27 IncludiIntestazione 28 agosto 2015 25% Da definire

25 27


ALESSANDRO SEPULCRI (1957)


Ciao, ru.


Ciao ru, come stasto? L é n tin che no se sienton! Te sos senpre là che te ciacolee e te brontolee da solo come i mate, e chi elo che sà cosa che te as da dì?!

Ma stassiera ei sientesto che te me as ciamà. Forse te te sientee solo e te volee compagnia. Ió me ei fermà e t ei scoltà. E tu te me as contà n grun de robe che te as vedesto nte la to vita.

Te me as contà de can che le canaie le ienia a se niscolà e le te corea arente, e de come che le iavea a se biandà co la to ega; e de can che le farea le cianbulete, le sautea e le tomea e le piandea, e pò le tornea a se levà e a ride e n autra ota a se biandà. E de le pache che le ciapea can che le mare ienia a le tuoi!

Pò te me as contà de duta la dente che, co la passea, la beea la to ega fresca e la starea a fei doi ciacole; ma no la te scoltea. E te me as contà de can che le femene le ienia a lavà e le se contea dute le puze del paes, e del parfum de saon de Marsilia e … e pò nbota te as tasesto.

T ei scoltà, ma no ei sientesto pi nia. Forse te ere là che te pensee a chel bel niee che t avee cognossesto chel an, e che farea l amor apede te, ma che daspò n tin l à cognesto te lassà e pian pianin l é desto ves l mar, onde che l é n grun de ega e la toa, al confronto, l é manco de na ioza e no te conte pi nia.

E pò te me as parlà da nuoo, e te me as contà de dute i moros che se sientea par pede te, e de le parole d amor che i se direa e de le pormesse che i se farea e … e ades son ió che no te scolto e me penso de chela nuizuta mora, can che aveo disissete ane e dei besìn che se dareone e dei nostre auriei che no se destachea pi!

Avaressone guolesto stà là par senpre! Ma ela cognea partì la dì doman da bonora. E lora anca nosautre te on dato la nostra ega, chela che la ien fora dai guoie e bianda l mostaz. E te on dato l dolor che parea che ne spachesse l cuor e che no se podesse pi vive …

Ma inbota anca ió m ei dessedà: tante ane é passade e ades son deboto vecio. Te vardo e no serve dì pi nia. Na dì ió no sarei pi ca a bee la to ega, ma tu te scoltaras ancora le pormesse che magari farà l mè fiol a la so nuiza, o forse te vedaras i duoghe dei mè neode, le so corse, i so saute e le so tomade nte la to ega.

Me racomando, parcuri e vea su de luore come te as fato apede me. E seve che anca se calche ota no me fermo e somea che no te scolto, tiro senpre na reia par sientì se te brontolee e te me ciame.

E can che sarà la mè ora, pàrlame ncora come incuoi, sossùreme parole dolze come te as senpre fato e pòrteme ia e cenme par man e ninoleeme, così no avarei paura de fei chel ultimo viado, chel da onde che no se torna pi in dos.

E ades l é ienesto tarde, e cogne dì. Te saludo ru: sani, a daspò.

(Pozale)