Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/619: differenze tra le versioni

Da Wikisource.
Samuele2002 (discussione | contributi)
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
 
Intestazione (non inclusa):Intestazione (non inclusa):
Riga 1: Riga 1:
{{RigaIntestazione||Predgia festala|609}}
{{RigaIntestazione||Festa della raccolta|609}}

Versione attuale delle 18:49, 8 apr 2021


Festa della raccolta 609

allural il plain furmaint nella spia. La ledscha scu tela, suainter quela que dvainta, sto avaunt el scu üna testimoniaunza da bunted e sapienza. E la ledscha clama il legislatur. A quaist disch el grazia. Losupra voless hoz discuorrer: Creschentscha ais ledscha — ledscha generela eir per l’umaun e sia vita spirituela; quaista ledscha ais ouvra divina, e Dieu as 5 manifesta in quella. Dimena specielmaing: La creschentscha spirituela üna revelaziun del Etern.

* * *

Dilets! Il prüm il dscherm, allura la spia, allura il plain furmaint nella spia. Tar nus, tar l’umaun, ais il prüm il temp dell’infanzia. Quella bella prümavaira, quel giuven flurir della nouva vita, quell’indisturbeda algrezcha, quel gö dell’amenited nel zardin del principi della vita. Lo sun ils dis della tranquillited del anim, lo ais l’orma in mez la pêsch, chi ho piglio dmura sün las champagnas appartenentas als pü giuvens infaunts, lo ais il sön del güst, del innozaint, del bun, suot il tschêl sainz’ üna suletta nüvla da pissers, lo la lavur, chi nun fo gnir staungel; il gö da quel, chi nun cognuosch’ün pü grand desideri, cu da giover. Il prüm il dscherm e la flur! Da tuottas fluors, üna la pü bella: l’infaunt naschieu e dormind in mez las spraunzas, chi attornieschan sia chüna — da tuottas prümavairas, üna la pü bella e müravgliusa: giuvna vita umauna, chi dschermüglia e crescha e flurescha e prosperescha. Allura il stram cun la spia: L’umaun, chi crescha da di in di e vo our nel combat della vita e supporta la chalur del di e nun so cu ch’ella ais passeda, la sted, perche fingiò as fuorma la spia e’ l plain furmaint as metta in quella. Ed uossa pür nascha sovenz in el ün grand desideri zieva quels dis fingiò dalönch passos; ad ais in si’ orma scu sch’ella resentiss granda increschentüna zieva il löet illumino dal solagl della damaun, il löet glüschaint in granda lontananza; ad ais in si’ orma üna dolur, scu sch’ella füss steda s-chatscheda dal paradis implanto da Dieu our nel desert della vita plain lavur, pisser e fadia; ad ais in si’ orma scu sch’ella sto vess plaundscher cun se stess e’ s dir: na, eau nun m’ingian: ils dis dell’infanzia sun ils pü bels, e l’ulteriur temp della vita scompera in confrunt al principi.

Cu aise dimena in rapport alla ledscha per la creschentscha umauna? Ais ella buna e sabia, e che ais megl, l’infanzia u l’eted avanzeda e la vegldüna?

Guardè l’infaunt, cu ch’el ais attacho a sia mamma e la charezza, e pensè cu ch’el ais auncha pover; perche el nun so nouvas da quell’ amur, chi ais possaunza irresistibla, chi nun vain almain e vo cun clarited complind sias ouvras da charited — da quell’amur, chi vo generand sacrifizi sur sacrifizi u ais expressa fidelted d’hoz inavaunt fin alla mort. —

Rätoromanische Chrestomathie VIII. 2. 39