Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/667

Da Wikisource.

Priedis 659

bucca grad suenter igl possess da tals scazzis a da tals plaschers? A quei, m. c. a. igl amprim grond a grev errur ca ampedescha la vera via tiers la vantira. Quei ei igl errur, d’igl qual niess Segner avertescha, clumond: Rimneias bucca scazis en terra! quei vul gir, vus spicheias bucca da daventar vantireivels tras caussas da quella sort! Sagiramein eis ei er bucca igl maniament da niess Salvader, ca rauba seigig bucca er in dunn da Deus, par igl qual nus duveian esser angrazieivels ad el ad aver quittau; ner ca hanur seigig da naginna ampurtonza, ca dalegs a divertiments honests seigian d’igl tutt contraris alla veglia da Deus, bucca da lubir nè da conceder alla giuvantegna a bearmeinz ad auters enten lur clumada ad enten lur fadigias [p. 5] Sagiramein considerava er el tal possess a tals dalegs sco miez cun ils quals igl Bab celestial vul surlievgiar a lagrar igl cor d’ilg carstiaun sin igl cuors da sia vitta. El vul pia cun seu varniament sulettamein render attents ils carstiauns, ca ei sa spechian bucca vera vantira da scazis en terra, a rantond lur cor vi da quels, masirian lur vantireivladad ner malvantireivladad suenter igl possess ner la munconza da talas caussas. A quont basgnius a necessaris in tal varniament d’igl Segner era, ad ei oung adinna, pudeits giudicar da viess agien cor, a da voss’aigna experienzia. Crein bucca oung adiña schi bears, ca cun minchia niev gudoign a possess hagian ei era faig pli ferma a plä stateivla la pichia da lur vantira? cun minchia persa all’ancunter vegnig ella en prigel da curdar, a stulischig la spronza da puder esser vantireivels? A grad enten quei stat igl grand errur ad aschi priglus risguard agli scazis en terra. Ner scheit m. a., iou mi appellescha a voss’aigna experienzia, veits forsa observau a veu, ca quont pli [p. 6] rauba s’aflig enten ina casa ner famiglia, tont pli pasch, cuntentienscha, cariñadad a carezia avdig a regig er enten ella? Ner veets forsa veu, ca quont pli paupra ina autra famiglia seigig enten rauba ad hanur da quest mund, tont meinz beinvaglienscha, prussadad a fidanza sin Deus regig era enten quella casa? Ner vessas forsa observau, ca en quella masira ca la rauba va carschind, creschig er la temma a carezia da Deus, la buntad anvers ils povers a manglus, la carezia tenter hum a dunna, geniturs ad uffonts? Ca quella carezia, dalla quala igl sabi gi, ca ella valig pli ca bôs angarschai, sa reguleschig principalmein suenter ils scazis da terra? Vasein nus bucca savenz richs ca sveglian ons cumpassiun, ca scuvidonza enten niess cor, a povers, la sort d’ils quals nus pudessan ons scuvir, ca sentir cumpassium dad ella? Nus tucca ei bucca savenz dad observar, co iertas ad igl carschentament da rauba su[r]vescha a pauc auter, ca da carschentar quittaus a fadigias, ca da far nascher dispettas, nauschs griàments, priglusas passiuns, an [p. 7] suma, a rantar igl cor pli a pli vi d’igl mund a vi da ses dalegs, ad a metter

42*