Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/961

Da Wikisource.

Gianin e Marinella 953

de pastura passet avant siu ögl intern e svegliet nel cor la reminiscenza dels bels dis de sia infaniza. Commossa fin allas larmas ella s’alzet e se mettet in via per casa. Ella prendet la via dalla vart da Mon et arrivet al crap, sün il qual Gianin era postau e haveva intonau lur cant vicendeivel. Ella se fermet e consideret la Toisa et observet er la dascharina sur il precipizzi, davos la quala ella se haveva zupada dal cavrèr da Mon e gli respundeva sias strophas. „Pauper Gianin!“schet ella, „inua pos tü bein esser nel mund?“Ella continuet sia via et arrivet prest al „Crap della tgamanna“. Er qua ella se fermet e se regordet cun ün sentimet da tristezia dels tramagls, ils quals ella haveva fatg all’umbriva de quest crap cun il svelt cavrèr da Mon. Cun pass rapids ella continuet siu viadi per arrivar aunc avant la notg a casa. Cur ella s’avicinet alla Motta, ella non podet resister alla curiositad da mirar, sche la camanna del Gianin amò existi. Ella cattet il löc, ma la camanna era disfatga; be qualche rams secs formavan üna specia de rudèras della camannetta, nella quala ella haveva passentadas tantas uras cun innocents tramagls in compagnia die siu amitg Gianin. Cun ün sentiment de dolur ella bandunet quet löc de tantas bellas regordanzas e jet a casa, inua ella arrivet aunc avant la notg. Dus dis plü tard Marinella badunet la casa paterna per returnar al bagn, stovet però imprometter alla mamma da puspei visitar casa cun lubienscha dels patruns durant l’inviern.

V.

La primavèra era da novamein arrivada. Il Favugn haveva terrenau üna terrassa dellas muntagnas zieva l’autra, e quellas verdegavan e flurivan gia stupend. Ils uçells emigrants eran returnai dallas terras allontanadas. Las hirundellas vivificavan ils vitgs cun lur svelt svolar e schüvlar; ils cantadurs della selva e della boscaglia davan pupei lur concerts e fabricavan [p. 248] cun granda diligenza lur palazzs, nels quals dovevan alogiar lur giuvna descendenza. Ils animals currevan per ils pasculs, ils pasturs giubilavan e tübavan da gust. Sün las culturas dellas vischnauncas lavuravan ils diligents contadins; ils üns ledavan (biagiavan), auters aravan e semnavan. Cur arrivava la sera, regeva granda vivacitad nels vitgs; ils muvels returnavan dal pascul, il cavrèr et il nursèr caçiavan lur scossas tras il vitg; tot era in moviment. Qualas speranzas sveglia la primavèra nel cor del human! L’agricultur sterna siu sem nel sein della terra, sperand che quella il recompensi per sias stentas a fadigias. Er ils vegliurds s’allegran della primavèra; ils cauld radis del solegl scauldan lur membra rigida; els san puspei goder la buna aria nel liber, e quei als dat nova forza e nova vita. E co s’allegran ils malsauns, cur la primavèra arriva! In els