Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/25

Da Wikisource.

Poesias 15

[p. 49] 25 Evviva dunqu’ adüna
Quaists duos ondros signuors;
Da ’ls vair s’ho la fortüna
Per nus arredschaduors.
Zuoz 1 Marz 1817.

[p. 49] 12.

(Annalas XVII.)

Am partind da te, ma bella,
Eau t’abbratsch cun ma dolur,
Ma mia mir’ais saimper quella,
Da ’t mantegner mi’ amur.
5 Mieu dovair davent am clama,
E l’affet am voul cun te;
Stögl lascher quella chi ’m ama
Inavous, o Dieu, da me.

Vegn pel muond, tscherchand fortüna,
10 Sco ün pover pelegrin,
In mieus dis da giuventüna,
Seguitand il mieu destin.
Mi’ onur am sarò guida
Cun il bun deportamaint,
15 E la brama, chi m’inspira
Ad ün nouv stabilimaint.

Da nus povers grischs sun telas
Las bain düras condiziuns;
Ma saron saimper eguelas,
20 Fin cha düran ils Grischuns,
Chi ils bgers da lur dis stöglian
Trer davent da cheras lur,
Per as guadagner, scha vöglian,
Quatter bluozchers cun onur.

[p. 50] 25 Bgers da quels and ais intraunter,
Chi l’ogget il pü a cher
Staun lascher ’navous per saimper,
Per mê pü fors’il brancler.
In que cas, oimé, sun eau
30 Bain disfortünedamaing;
Ma la sort mia voul uscheia,
Nun po esser otramaing.