Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/470

Da Wikisource.
460 Giovanni Mathis

E cu avais podieu vair e savair cha in ma chesa fo rimur, nun siand vus me in chesa mia la not?

Uossa mieu Stimo Sar Cumper al di precis ed exact, cu cha quist trist affer ais gnieu a ma cognuschenscha e simlas chosas.

Ogni not cha Dieu fò, güst zieva mezza not, ün gigant, ün spiert, üna visiun teribla sorta dalla chesa da duon’Annetta Petz e vo nella sia!

El s’algorda bain cha circa avaunt quindesch dis, üna not crudet circa mezza quarta d’ naiv.

Quella not, sco’ l solit in giant cun la guaita, comanzet a chanter ün Psalm som Schlarina, ma siand aroch nun chantet pü e causa la naiv nun s’odivan ne mieus pass, ne l’ fracasch da mieu bastun e simlas chosas.

Par tuot paraiva üna vaira suldünna e quietezza da mort.

Cur cha arivet, güst cha sunaiva mezza not tar la chesa da duon’Annetta vzet nel talvo üna spezcha d’ clarited, chi dalun sparit, ma allura odit ün liger fracasch in talvo e sco qualchün chi sospiress e simlas chosas.

Mieu bun bap barmör (cha’ l Segner l’hegia arvschieu in grazcha) eira naschieu traunter mezza not e l’üna, e vzaiva visiuns, spierts, rimuors, ball dallas strias, ils morts fand funerels la not e simlas chosas, e bain, el am ho dit bgerras voutas: guarda bain Duri, scha me cha giant in faira la not vezzast qualchosa d’ na dret, ù surnatürel, schi guarda scha tü voust, ma me nun’ t volver, me nun tschercher la not que cha tü nun hest pers.

Avaiva quasi vöglia da fer que cha mieu bap m’avaiva arcomando, perche stu dir cha avet ün po temma, ma vieu dovair eira d’ir a vair scha forsa nun füssan leders in chesa, e spert fand main fracasch possibel get davous gio sia chesa, per vair scha nella straglia chi separa las duos chesas podess udir ù vair qualchosa.

Cur cha fütt arivo tar la straglia, vzet as avrir l’üsch della cligna da duon’Annetta.

Zuppo davous la chantunera da sa chesa, vzet allura a gnir our dalla cligna, üna spezcha d’ gigant, üna visiun inmensamaing granda, odit auncha duos profuonds sospirs chi dschettan: O Dieu! A Dieu! e l’üsch della cligna as fermet be da se, e simlas chosas.

Ed uossa surtuot cha’ l fatscha curaschi, mieu cher Stimatissem Sar Cumper, uossa vain il pü terribel, spaventus, üna chosa mê visa, mê odida, e chi’ m fet dresser ils chavels sün la testa, cha ma chapütscha eira sgür üna quarta sur la testa.

E bain quella visiun chi eira sgür mez pass da cumön pü granda cu ogni otra creatüra raziunela s-chafida dal divin Crêeder, passet güst sco ün füm, três la sfalizna da duos dellas assas da sieu talvo, inua cha