Epigrammi (Alfieri, 1903)/X. Son dur, lo seu, son dur, ma i parlo a gent

Da Wikisource.
X. Son dur, lo seu, son dur, ma i parlo a gent

../IX. A donna un uom non basta ../XI. S'l'è mi ch'son d'fer o j Italian d'potia IncludiIntestazione 13 dicembre 2021 100% Da definire

X. Son dur, lo seu, son dur, ma i parlo a gent
IX. A donna un uom non basta XI. S'l'è mi ch'son d'fer o j Italian d'potia

[p. 5 modifica]

X.

Sonet d’un Astesan an difeisa dl stil d’ soe Tragedie.

Roma, 23 aprile 1783.

Son dur, lo seu, son dur, ma i parlo a gent
Ch’han l’anima tant mola e deslavà,
Ch’a l’è pa da stupì, s’ d’ costa nià
I piazo appena appena a l’un per cent.
Tutti s’amparo ’l Metastasio a ment,
E a n’han l’orìe, ’l coeur, e j’ eui fodrà:
I’ Eroi ai veulu vede, ma castrà,
’L tragic a lo veulu, ma impotent.
Pure j m’ dugn nen pr’ vint, fin ch’ as decida
S’ as dev tronè sul palc, o solfegiè,
Strassè ’l coeur, o gatiè marlait l’orìa.
Già ch’ ant cost mond l’un l’autr bsogna ch’ as rida,
I’ eu un me dubbiet, ch’ i veui ben ben rumiè,
S’ l’ è mi ch’ son d’ fer, o j’ Italian d’ potìa.