Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/221

Da Wikisource.

Dra foscina e dre ræ’, comme dro canto.
Ro fin, perchè a ri pê ve vegne a cazze,
È a fâve donativo
D’esto pescio ancon vivo
A nomme dri pescoei dre nostre ciazze;
Ò ciù tosto, per segno,
Per tributo e per pegno
Dro nostro bon affetto, a prezentâve
Con questo don dri nostri cœu ra ciave.

III.
Parlo in nomme de tutti. Son ben çerto,
Gran Duxe, che parrà troppa arrogança,
Per no dî confiança,
L’ardî mi aora d’arrivâ tant’ærto:
Che ri Scettri e Coroñe
No se confan con povere persoñe.
Ma noî, che apeña d’in Levante uscío
Ro Sô veghemmo in fronte
A ra ciazza, a ro monte
Indeferentemente compartío,
Pâ che aggemmo a çerteçça
In ra nostra basseçça,
Che ra mæsma raxon milite e voære
Con noî, de chi sei Sô, de chi sei poære.