Pagina:Antonio Picozzi - Il Vangelo di S. Matteo volgarizzato in dialetto milanese.djvu/123

Da Wikisource.

CAPP XVII. 109

32 Ma appenna che saront resuscitaa, ve andaroo denanz in Galilea.

33 Ma Peder el gh’ha rispost, e l’ha ditt: Quand anca tucc avessen de restà scandalizzaa de ti, mì restaroo mai scandalizzaa.

34 Gesù el gh’ha ditt: In veritaa te disi, che sta nott, prima che canta el gall, te me rinegarett tre volt.

35 Peder el gh ’ha ditt: Se anca avess de morì cont tì, te rinegaroo minga. E istess han ditt tucc i alter scolar.

36 Allora Gesù l’è andaa insemma a lor in d’on sit, che ghe disen Getsemani, e ’l gh’ha ditt ai sœu scolar:

Fermev chì, intanta che mi voo là a fà orazion.

37 E menand adree Peder, e i duu fiœu de Zebedee, l’ha comenzaa a inversass e a deventà malinconegh.

38 Allora el gh’ha ditt: La mia anima l’è magonenta finna a la mort: fermev chì, e stee dessedaa insemma a mi.

39 E portandes innanz on poo, el s’è traa per terra, pregand, e disend: Mè Pader, se l’è possibil, che passa via sto caliz de mi; però fa come te vœut ti, e minga come vuj mi.

40 E l’è andaa in di sœu scolar, e i ha trovaa