Pagina:Antonio Picozzi - Il Vangelo di S. Matteo volgarizzato in dialetto milanese.djvu/75

Da Wikisource.

CAPP XV. 61

28 Allora Gesù respondendegh, el gh’ ha ditt: O donna, la toa fed l’è granda: che te succeda quell, che te vœut. E in quell menter gh’è guarii la tosa.

29 E Gesù dopo via de là, l’è andaa vers el mar de Galilea: e dopo vess andaa su on mont, l’era là settaa giò.

30 E gh’è andaa vesin ona gran frotta de gent, che menaven adree e mutt, e orb, e zopp, e struppiaa, e via via: ghi han paraa denanz, e lu i ha faa guarì:

31 In manera che la gent la restava incantada vedend, che i mutt parlaven, i zopp camminaven, i orb ghe vedeven: e faven evviva al Dio d’Israell.

32 Ma Gesù, dopo ciamaa vesin i sœu scolar, el gh’ ha ditt: Gh’hoo compassion de sta gent, perchè l’è trii dì, che me stan adree a mi, e gh’ han minga de mangià: e vuj minga mandai via digiun, per no fà, che borlen giò per strada.

33 E i sœu scolar gh’han ditt: Dov’emm d’andà a tœù nun in d’on desert pan assee de sagolà tanta gent?

34 E Gesù el gh’ ha ditt: Quanti micch gh’avii vialter? E lor gh’ han rispost: Sett, e quai pessitt.

35 E lu l’ha daa orden a la gent de settass giò per terra.

36 E ciappand i sett micch, e i pess, e ringraziand, i