Pagina:Archivio Glottologico Italiano, vol.14, 1898.djvu/77

Da Wikisource.

Studj liguri. § 2. Testi: 7. Boezio, II, vii, viii. 67

citae de soa mainera, so e che piu propheta1 a homo la mara uentura cha la bonna. Che quando la bonna par bem agurossa, ella ingana monti homi e imprexonna quelli chi l’uzam per faoci sembianti, e destorba ueraxi bem per soe luzenge. Ma la rea mostra per so cambiar no aueir pointo de stao, e inssegna e deliuera quelli chi cognossem soa faossa bianssa, e si como sauia, per ussaio de tribullaciom atra monti folli a ueraxi bem, per la forssa de lo crocho de soa auerssitae. Te tu a pocho so, che aspera fortunna t’a descouerto li cor de toi amixi? Che quando ella se parti da ti, si ne porta li amixi che ella t’auea dao, e te lassa li toi, che si caramenti aueressi acatao, se tu te fossi cognussuo, quando tu sembiaui esser biao. Aora che tu ai trouao cognossenssa, toa ueraxe amiga, chi [e] piu preciossa e piu te de esser cara de tuti aotri bem, si te compianzi aueir perdue toe richesse.„


VIII. Hic Propheta laudat amorem fidelium amicorum, ostendens quod nichil dulcius2 uera3 amici[ti]a potest esse.


Or piaxesse a lo Segnor
per so docissimo4 amor,
si como ten lo mondo inseme,
detornar le cosse streme,
5in so che bate la lensa
(c) de ueraxe prouidencia5.
Chi fa che li alimenti
retenem si conssamenti
le fortunne, la grande unda,
10che la terra no proffonda;
lo iorno fa per sol luxir,
e note per lunna sihairir.
Per tal amor se dem sostrar
le creature de mal faa,
15honorar e seruir
quello chi couem obeir:
per forssa6 in lo eternal7
giorno de Pague trionffar8,
segondo che9 ouerao
20aueremo [e] meritao.


Libro III.


Incipit liber tercius, in quo ostendit quod ipse no[n] uadat in misseriam suo reatu et quod de amissione rerum temporallium no[n] dollendum est.


I. “O souram confforto de cor dessaxiai, chi per la uirtue de toe sentencie e per lo dolssor de to canto me ay si recreao, che e cognosso mi no esser impar10 a le innaffre de fortunna! Per che no me despiaxe l’agror de li remedij de che tu ai faito menciom, ma li quero cum ardor d’oir.„ Dixe Propheta: “Bem cognosso che atentamenti ai oio nostre parolle e intendo la dispoxiciom de to cor; ma le cosse chi romannem sum piu ponzente cha quelle che tu ay receuue, anchor che quando tu le aueray receuue elle sum si doce, che tu arderai tuto de oir e saueir unde noi intendamo de (d) menar[te]11„ “E in che logo?„ dixe B. Dixe Propheta: “A ueraxe bianssa che sompna to cor, per so che anchor no la po scoxir.„ “E te prego, — dixe B. — che ne mostri questa ueraxe bianssa.„ Dixe


  1. Certo il copista intese Propheta, onde è probabile sia invece da leggere profita.
  2. Qui sopprimo nil.
  3. uerame
  4. dotissimo
  5. Questi versi, abbastanza brutti ed oscuri, mancano a B e F. Il resto è tutto travisato, nè corrisponde alla rubrica.
  6. È forssar[se]? O va con forscia pr. 60, 24? Oppure è da corregger possa, cioè pöša ’poi’?
  7. trionffar
  8. eternal; è correzione ovvia, ma forse insufficiente.
  9. Sopprimo un e.
  10. ingoar; cfr. il lat.: me imparem... esse non arbitrer, e il frc.: que ie ne sui pas despareil.
  11. manar.