Pagina:Dandolo - La Signora di Monza e le streghe del Tirolo, 1855.djvu/145

Da Wikisource.

141

tanquam silentio noctis ipsa aufugisset: idque, quo credibilius etiam fieret, parietem, quo cingitur hortus, ultro perforavere, illuc evasisse memorantes: sed et probi duo homines, qui artem uterque suam, aromatariam quidem, alter vero ferrariam ibi in vicino factitabant, cum, apposita ad os manu, mussitassent forte nonnihil, et porro apertius in dies, dolentiusque significarent intra municipii sui mœnia, intra claustra monasterii unius admitti, committi, fieri horrenda, atrocia, fœdissima quædam; ob ejusmodi sermones atque susurros interempti sunt, mortuique reperti.

Inhorruerat municipium omne suspicionibus et murmure occulto; ac primi quique prudentiæ sub lege, tamquam in re incerta, humillimi metu hiscere non audebant. At intra monasterii septa tanto magis inhorruerant sorores, quanto gravioribus indiciis facinus ex proximo conclave fumabat. Ac sicuti dubia res erat adhuc, et inter attonitas Virgines cœca suspicio, ita certissimum illud sublatam ex Principis contubernio disciplinam; solutasque ibi leges, ordinis habitum, et victum, et sermonem, et sensus intimos, discrepantiaque omnia a pudicitia et honestate; ipsamque honestatem non posse diutius in eo domicilio habitare, nisi jam universa emigrasset.

ascoso e trafugato il cadavere, diffuser voce che fosse di notte tempo fuggita, e, acciò venisse creduto, praticarono un pertugio nella cinta: due galantuomini ch’esercitavan lì presso uno la professione di droghiere, e l’altro il mestier di fabbro, avendo espressi sotto voce dubii, e misteriosamente sussurrato alcunché, poscia più dolentemente ed apertamente significato tra’ muri del proprio borgo, entro il ricinto d’un suo convento, macchinarsi, commettersi, perpetrarsi orribili, atroci, laidissime cose, ambo furono assassinati, e trovati morti per via.

Pei sospetti che si destarono, e pel compresso romore che se ne levò, la intera borgata inorridì; i maggiorenti, come in affare pieno d’incertezza e di bujo, non vi osavano per prudenza, aprir bocca: tanto più sbiggottivan le Suore, in quanto che gl’indizii del misfatto da interior cella irrompevano. Quanto dubbio era peranco il fatto, e fra le attonite monache indeterminato il sospetto, altrettanto apparia certo che disciplina e leggi intorno la Principessa giacevano calpestate; quivi violato il claustral costume del vestito, delle parole, degli atti; ogni cosa itavi discosto da pudore e onesta; nè la stessa verginità poter quivi durare più a lungo, seppure già non n’avea migrato del tutto.