Pagina:De Sanctis, Francesco – Saggi critici, Vol. III, 1974 – BEIC 1804859.djvu/195

Da Wikisource.

giovanni meli i89


                                              Dintra st’ucchiuzzi
Cc’è un non-so-chi,
     ’N’amaru-duci
Chi s’introduci,
E manna ’mpasimu
L’arma a ddi-ddi.
     Pri quantu aduru
Ss’ucchiuzzi amabili,
Bedda, ti juru
Ch’un pozzu cchiu.
     Forsi pirchi nun m’ami,
Aju a cripari in peddi?
Ad autri assai cchiú beddi
Cci dissi sciú-nna-ddá!
     E tu ti cridi forsi,
O pezzu di sumera,
Chi autr’asina a la fera
Di tia nun ci sarrá?
     Ieu cchiú stimari a tia?
Ieu tariti cchiú ’nnormi?
Va curcati, va dormi,
Cosa pri mia nun si.

     Chi c’è? ’un semu cchiú nenti?
E chi? nun sú cchiú chidda?
A la tua crucchiulidda
Nun ci fai cera cchiú?
     Figghioli, ’un c’è cchiú munnu,
E cui lu vulia diri?

     E cumu la sai tutta!
Davanzi billi balli,
Darreri pri tri calli
Tu canci anchi a lu re.
               

Sdegni, gelosie, vanitá, dispetti, malizie, ipocrisie insinuano in questa bella natura una grande varietá di motivi grotteschi e scherzosi. Fra le piú spiritose è l’egloga Pidda, Lidda e Tidda,