Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, I.djvu/839

Da Wikisource.

810 Florin Camathias
FLORIN CAMATHIAS.
La lodola.
(Ineditum nach dem Autograph des Dichters.)
Audas, amitg, la lodol' ei levada;
Ord igl igniv leu vi sin la prada
Ei la ual sgolada sidora;
Vesas, co ella el clar dell' aurora
5Spert sesalzont en curvas plascheivlas
Sbatta las alas mo strusch pli veseivlas
Audas, amitg, la lodola allerta,
La cantadura marveglia e sperta,
Ault sur las casas e pradas e plontas
10Lai nus udir las canzuns giubilontas,
Cloma, envida cun tuns allegreivels
D' esser a Diu affons engrazieivels.
Audas, amitg, la lodola levada
Lauda il Segner sur péz e vallada;
15Ella dedesta el cor melodia,
Fa nus ludar en dultscha legria
L' aulta buntat e pussonza divina,
Che nus nutrescha, protegia adina.
Audas, amitg, la lodola allerta;
20Ell' elegin nus per nossa perderta
Musa, che mussa adault nus la via;
Si egl azur nus anflein poesia,
Figlia dil tschiel, sublima stupenta,
Clara sereina sco l' alva naschenta.
La fugia en Egipta.
(Ineditum nach dem Antograph des Dichters.)
Attras il sablun dil desiert cammina
In til fugitiv cun tema, furtina:
In um ordavon, modest e migieivel,
Manont pil cavester in asen fideivel,
5Che porta sin sialla in ault pelegrin,
La mumma purschalla cun il Bambin. —