Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/803

Da Wikisource.

Il Novellist II 795

Que tentava Gian de rir, observand co ils contadins il contemplavan sin tots mauns e co els guardavan cun attenziun sin tot quei che el fageva. El se resolvet de far compagnia a ses convischins. Havend gentau levet el si da la meisa e promenet da stiva si e giu in pêr gadas. Dintant havevan ils contadins puspei comenzau lur discurs d’avant e discurrevan giust dals buns aspects che ins hagi quest ann nellas alps a riguard il pulment e co la muvaglia sei bella e grassa. Gian se mischidet allura plaun siu era in lur discurs e ils demandet sur ina caussa e l’autra. Ils contadins havevan in grand plascher, che in aschi grand signur s’interesseschi per lur caussas e demussettan al ester grand respect. Gian commandant allura al ostier de portar aunc duas mesiras del meglier vin che el hagi in siu çeller e quei allegret aunc pli ils contadins, is quals bevan pli bugen il vin che pagar quel. Quellas mesiras dettan vita e vivacitad alla societad et ils humens vegnittan pli çiançius e plidettan cun pli granda ingenuitad avant il signur ester. Gian laschet pli tard portar aunc diversas mesiras e quei mettett ils contadins da totafatg in ina disposiziun festiva. Il noder manava ussa il presidi et era zun da buna veglia. El tenet in plaid a ses convischins e proponet de portar in viva al grazius signur, che els hagi mussau oz tanta generusitad. El deploreschi mo de non conoscher il nom del grazius signur per saver intonar il viva in tota forma.

Miu nom Vus ei conoschent, signur noder, respondet Gian, mo Vus non Vus regordeis pli de mei.

Mo Vus non esses da Sent, stimatissim signur? demandet il noder cun smerveglia.

Bein, jeu sun da Sent, jeu sun naschiu e tratg si a Sent e sun vos convischin. Vus mi credereis quei, sche jeu assicurescha, che jeu conoscha fitg bein tots Vus che essas qua presents. E Gian schet allura a mintgin dels contadins lur noms e quels non havevan negin dubi pli, che il ester stoppi esser da Sent, ne che el sei in striun. Tots guardavan sin il giuven cun la pli [p. 86] granda attenziua attenziun per vegnir or’da las merveglias tgi che el podessi esser; mo negins il conoschettan pli, e dal pauper Gian Runell negin che se regordava pli.

Jeu vezza bein che jeu sto vegnir in agit a vossa memoria, schet Gian cun bucca rienta. Non Vus regordeis Vus pli dad in pauper giuven, il qual ei avant circa otg anns iu in terras estras? demandet Gian.

Mo Vus non essas il Gian Runell, il maester Gian Runell? demandet il noder.

Giust quel sun jeu, replichet Gian cun bucca rienta.

Ils contadins stavan qua sco petgas de sal e non savevan tgei che els dovessen dir. Tgi havess imaginau de quei? exclamet il noder, al qual