Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/817

Da Wikisource.

Il Novellist II 809

camanna il conoschent offici de cuç, (scorticatur, cuotsch), non saveva sia muglier bandonar la residenza, dimperse ella stoveva satisfar allas obligaziuns del mariu absent. Ils infants, che restavan pro la mamma, gidavan quella in sias façentas e giravan era beinduras sco talpèrs per las vischnauncas vischinantas inturn, per guadagnar qualche bagatella et era satisfar a lur incarnau senn vagant.

L’estad de S. Martin era arrivada. Dis bels e clars cambiavan cun notgs sereinas e stellidas. Il verd della prada, tuccau dalla prugina, che las frescas damauns portavan, era se midau in in fusc pél brin e la pomèra de feglia splendurava in totas colurs e dava allas selvas in magnific aspect. Maester Vedrin haveva se profitau da questa bell aura et era returnau inavos da sia annuala emigraziun in sia camanna cun la raccolta de sias fadigias e stentas. El vegnit reçert cun giubel in sia residenza e gia la prima sera celebret la familia ina festa familiara. Las vanzadiras d’ina grassa giniçia (trema) d’in contadin da Vaz, la quala paucs dis avant era stada ida a smerscher, furnit in gustus ales et in savurus rost, et in pêr mesiras vinars vegnittan requiridas nella vicina osteria della planira. Que era natural che l’allegria prendet quella sera possess dals cors nella camanna della planira da Lansch; pertgei ina tala çeina non vegniva servida mintga sera in questa camanna, essend che ils contadins da Vaz non laschavan ir a smerscher savens giniçias grassas, e l’expensa per vinars non saveva la familia far mintga di, sche bein che maester Vedrin era returnau da sia excursiun cun ina bella summa de danèrs. Del reminent regeva in questa familia, non obstant il bass scalim de cultura, sin il qual ils members de quella stavan, in cert spirt familiar, ina specia d’affecziun tranter ils geniturs et infants e fradegliuns. La portatura de quest spirt familiar era la mamma, la quala possedeva sut siu robust exteriur in anim pacific et in cor lam, qualitads, las qualas non ein adina de cattar pro las damas civilisadas, che van vestgidas in veli e seda.

La festivitat familiara duret fin ditg nella notg e vegnit vivificada tras in singular concert, il qual vegnit improvistamein a l’exsecuziun. Maester Vedrin sunava la violina da gust e ses dus figls vegls havevan era impriu dad el quest art; supra de quei sunavan plirs dels infants la cithera et ils pli piçens s’exercitavan gia da ditg innà sin la schamforgna (trumbla). Els laschettan ussa questa sera resonar lur pli carinas e vivas melodias, et ils viandants che fussan passai da tardas uras speras via, havessen podiu crer ded esser crodai nel revier del barlott. Els non vegnittan però disturbai in lur allegria; negin viandant passet da quellas uras tras la planira, essend la notg, sche bein sereina, stgira sin las vias de quest desert; solum las çivettas respondevan in trists tuns allas penetrantas