Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/882

Da Wikisource.
874 Gion Antoni Bühler

prim moment, che la policia della capitala hagi clappau siu Fabian. Scofundend comenzet allura la mamma Vedrina a requintar la terribla catastropha succedida la sera avant nella camanna e tgi voless descriver la terribla impressiun, la quala quest requint faget sin la paupra Felicitas. Quella sgrischeivla novella la terret per in moment totaliter, et ella cridava sco in infant. „Deus!“exclamet ella, „cura faras Ti fin a quellas perpetnas persacuziuns, che nus accompagnan sin scadina via!“La paupra femna crodet allura in ina terribla lethargia, gnanc la dulçia vusch de siu carin Felix la podet in quest moment consolar e destedar or da sia anguscha.

Que passet ina granda pezza avant che la paupra Felicitas revegnit impau da quest terribel colp che aschi inaspectadamein la haveva toccada. Plaun a plaun però returnet sia naturala energia et ella capit fitg bein, che que non [p. 186] sei gidau nagut als captivai cun planscher e cridar. La mamma Vedrina stovet requintar ad ella detagliadamein tot quei che ella saveva sur il homicidi. Audind Felicitas, che ins non hagi cattau vi al cadaver del ammazzau neginas ferridas (blessuras) ne da stilets ne dad auters instruments, savet Felicitas avunda per capir, che il negoziant sei stau crodau nels mauns dels Zigeuns; ella vegnit aunc pli persvadida da quei, audind da sia sira, che ina banda de Zigeuns sei paucs dis avant passada tras la selva. Ella era bein segira de saver liberar siu Fabian or da quest perigel, che gli sminaçiava, pertgei in cas de basegns era ella in cas de saver constatar siu alibi, q. e. ella era in cas de mussar ora cun testimonis, che ella e siu Fabian se recattettan quella sera, cura che il homicidi succedet nella selva da Lansch, a Sargans e che els havevan pernottau là in ina dellas osterias. Mo tgei haveva quei da muntar? Fuss Fabian vegniu liber a Lansch, il havessan allura ils Venezians reclamau et el fuss allura vegniu manau sco in delinquent or da la terra e probabel il havess a Venezia il castitg de mort toccau. Felicitas era dunque prest resolvida; ella volet liberar siu Fabian, sco ella il haveva liberau a Locarno.

Plaun a plaun se desdettan allura era ils auters infants della mamma Vedrina e que vegnit ussa pli viv nella camanna; la tristezia però non voleva svanir; ils infants, era ils pli giuvens, eran contristai sur la perdita de lur bab; solum il pauper Felix era aunc aschi piçen, che el non capiva la dolur da ses compagns; el tramagliava et era fitg da buna veglia; in curt temps havet el puspei fatg conoschenscha cun sia mamma Felicitas e que pareva, sco sche el havess aunc qualche memoria dal temps, che el era stau pro sia mamma. La mamma Vedrina e Felicitas vegnittan allura perina, ded ir quel di a Lansch per provar, sche ellas savessen far inzatgei per la liberaziun del bab e del figl. Inturn mez di arrivettan ellas a Lansch e giavischettan de vegnir manadas pro il mistral, quel però volet saver nagut da quella visita,