mêls: três la pacijntia, cūportiand leedamãg cun la spraūza de la premgia
chi uain à n’s gnîr, tuot aquè chi n’s astainta parmur da Christo: & in
aquella guisa attemprant nos fats, che nus treian aint er l’s mels à l’amur
d’üna uitta delg euãgeli: ne che saia ad alchiüni ünqualchiosa, quæl
chi s’possa cun uardæt blasmer in nus: tuot aque che nus faschain: tuot
aque che nus indürain: tuot aque che nus faflain, nus fatsthen par chiaschun de la glœrgia da dieu. In da quella guisa nu pò ünguotta la
cuuaida da gnir sün hunuors, ünguotta l’ira, ünguotta l’inuilgia, ünguotta
l’auaricia, ünguotta l’s oters mœrfs da l’humauna uitta. Vnguotta pò l’g
stramizi de la mort sur aquèl, quæl chi ho par schert, che da sort nu
giaia ünguotta à perdar als fidels, che er la prœpia uitta s’müda in
guadang da la perpetuæla uitta. Aquaista Philosophia s’pò prēder sü
da quaistas funtaunas: da quaista gnins anumnôs Christianus. Schi scodün
s’allegra da gnir anumnô Christiaun, schi daia er scodün sauair l’s amastramains da ses signer. Vngiün nu s’asckia dêr oura par ün muonch da
sant Augustin, sch’el nu ho lijt la regla da [f. er] sant Augustin. Vngiün da sant Benedet, ’schel nu so la regla da sant Benedet: üngiün da sant
franzaisthck, quæl chi nun hegia uîs la regla da sant Franzaistck. Et
tü t’peras à ti Christiaun, quæl chi mæ nun hæs mis chiüra da sauair
la regla da Christi? Franciscus clammua: Chi nu s’uijsta cun tal culur,
chi nu s’schinta cun üna sua, nun es mês discipul: et tuots faun deuottamaing, aque chi cumanda ün hum. Christus clamma: Aquel chi nu prain
sia crusth, & uain dsieua mè, nun es da me deng: ne es ad alchiüni
deuotiun da prendar la crusth, & imperscho ünguotta taun mais acodün
pêra à si da d’esser Christiaun. Sch’ünqualchiün Franziscaun s’treia aint
cun nair, ù chel uò sainza schinta, schi, l’g appiglia granda temma, che
qual dimuni nu l’g azaffa subitamang et l’g puorta ad infiern, par chel ho
asckio fêr aque, quæl chi nun es da se sues ne bœn ne mêl, ner er par
otra raschun es è mél fat, arsaluo ch’ün hum ho scumandô. Christus
taunt mêr co Franciscus (schi imperscho füs qualch parlaungun, ho cumandô
che tü nu daias stêr scunter agli mêl, che tü arendas bun fats, par mêl
fats, & che tu tuornas bain dits, par mêl dits: & tü nu tremblas, & tü
nu t’igrischas, ne temmuas che la la terra t’trauounda cura che tü aggrêuas
cun mêl fats ün chi t’ho fat delg bain, & chi ho bain [f. ev] meritò da te che tü l’gsch drasches cun l’g uinin da la tia mansnêra leaungia?
Aque es la commüna regla da tuots Christianus. Cun aquella uignen a
gnir examinós tuots, da scodün grô che saien, in aquel giüdici da dieu,
innua che uignen à gnir apprüschôs brichia par mangiêr peschs, ù chiarn,
brichia par la culur de la uesckimainta, dimperse par las uairas choses.
Sch’ün Minorita adrouua üna culur, chi treia ün pò plü fick à nair, schi
l’g sthmaladesthas tü, sco ün chi sthneia la fè: & tü nun ist à ti ün chi
