Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/146

Da Wikisource.
128 Lüci Papa

vegnen à nüzzagiær [p. 17] ünguotta in l’g têmp dalg assalg & da la vandetta. Nun t’laschær büttær via e no iminchia ôra, e nun chiaminær in iminchia via, sco l’g nosch chi ho la leaungia dobbla. Saiast stæual in tieu tschert sentimaint & in la via e scientia dalg Segner, e fo chia tieu plæd s’cuffatscha, & l’s plæds paschaiuels e giüsts t’saien familiærs. Saiast prompt per atadlær las chioses bunnas, fo chia tia vitta saia riæla, e do rasposta cun bandusezza dalg cour. Scha tü inclêgiast schi raspuonda à tieu prossem, scha nun schi metta tieu maun sün tia buochia, atscho chia cun ün mæl adeister plæd, tü nun cuorrast in reprehensiun, e vegnast vitupero. L’g pled porta taunt hunur sco main d’hunur, e la leaungia aruina l’g hom brichia da rær. Guarda tü nun suruegnast in tia vitta l’g nom d’ün amuruaditsch, e cun tia leaungia nun adrizzer traplas ad üngün. Perche ad ün chi metta spias ad ün oter per l’g trapplær, l’g vain dsieua üna granda main d’unur, & la arüfflênscha e nosch vituperi ad ün chi ho la leaungia dobla. Mu alg amuruaditsch arumagna mæluuglênscha, inimicitias, & imprœpchiamaint. Nu fær üngüña chiosa narraschchiamaing, saia quella granda ù pitschna.

[p. 18] ANNOTATIVNS.

Nun vbedir à tia vœglia) S’inclegia la vœglia da la chiarn curruotta e guastæda træs spchio.

Fo chia tieu plæd s’cuffatscha) Fo tü giaist cun la vardæd intuorn, nun dijr huossa d’üna guisa schi huossa d’ün’otra.

Raspuonda à tieu prossem) Sch’el t’dumanda qualchiosa per imprender schi l’g araspuonda scha tü t’inclegias sü sura, scha nun schi tascha.

Leaungia dobbla) Leaungia fôsa chi tschaunscha dauaunt per üna via, e dauous per ün' otra.

CAP. VI.

Dauart la dretta e fôsa amicitia. Ün auisamaint da vdir la sabgiênscha.

NVn duantær inimich our d’amich, perche ün tæl vain à surffgnir ün mæl nom, e verguogna e imprœpchiamaint, el vain ad esser dischfãmo sco ün giuttun cun üna leaungia dobbla. Nun t’isuperffgir per l’g cussalg da tieu cour, atscho chia tia oarma nun t’schkiarpa sco ün thôr, e maglia giu tia fœglia, e alhura metta à perder teis frütts, & t’abanduna sco ün bœschk seck in l’g desert. Perche üna noscha oarma vain á metter à gipêri aquel chi la possidescha, e vain alg fær üna algrezchia als inimichs, e vain alg mnær in la sort dals bisckiæls. Vn dutsch fafflær s’cungüsta bgiers [p. 19] amichs, & üna leaungia parlainta suruain bgiers salüds. Fo chia tü hægiast bgiers chi t’vœglan bain, ma ün cusgler traūter milli. Scha tü voust t’appinær ün amich, schi l’g appæna cun l’g hauair appruo cun l’experientia, e nun t’fidær d’el memma chœnschamaing. Perche e sun alchüns amichs taunt