Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/179

Da Wikisource.

Orativns christiavnas 161

scha tü voust visitær & chiastiær noass pchiôs, cun quaist temporæl chiastimaint; schi ns’dô agiüd, chia nus sustégnen tieu patern & buntadaivel maun, & chia nus in tieu chiastiamaint, nu ns’schmettan ns’àstramaintan, ù croudan in desperatiun; k per che [p. 350] cura nus gnin iüdichiôs, schi gnins chiastiôs dalg Signer, per chia nus nun végnen cundannós cū lg’ muond; sch aise eir mélg, chia nus végnen chiastiós inquaist muond temporælmaing, aunz cô in lg’ôter perpetuælmaing; l & nus vulain auntz crudær in lg’maun dalg Signer, cô in ls’mauns dalla lgieut, perche la misericoardgia dalg Signer ais granda. ô buntadaivel Bab ns’cunsalvain la vaira cretta in Iesum Christum, m lg’quæl sulet ais noassa æterna reconciliatiun, & ün cumplieu paiamaint & ufferta per noaß pchiôs, Amen.

a Psal. 14, 3. b Psal. 106, 6. c Psal. 51, 1. d Psal. 38, 1. e Psal. 26, 9 f Psal. 79, 5. g Psal. 25, 5. h Psal. 119, 137. Deuter. 32, 4. i Esaiæ 43, 25 h 1. Corinth. 11, 32. l 2, Regum 24, 14. m 1. Ioan. 2, 2.

XV.

Oratiun incunter lg’Türck, & ls’inimichs dalla Christantæt.

Omnipotaint Dieu, a ün Raig sur tuots ôters raigs, b ün Signer dalg tschyl & dalla terra, nus cunfessain, c chia nus cupys havain grandamaing pchiô, insemmel cun noaß paroavauns, nus havain vivieu iniüstamaing, & éschens stôs chiatifs, nus t’havain amuantô all’ira, & éschens véngiaunts da grand chiastiamaint, [p. 352] taunt temporæl cô eir perpetuæl; mù nus t’aruvain da cour, tü vœgliast à nus, træs tia grazchia, in amur da tieu chiær Filg, pardunær tuots noaß pchiôs, & ns’vœgliast parchürær & ns’defender dalla tyrannia & dalla pussaunza dalg Türck, & da tuots inimichs dalla Christantæt, per che tü vezast in che mœd ch’ell ais d antrô & aintrain tia hierta, & s’schfoarza da impalær tieu seinch taimpel, & da aruvinær noassas cittæts & terras, & our da quellas fær üna gianda, & ün desiert. Ls’coarps da teis [p. 353] serviaints hô el dô als utschels dalg tschyl per üna spaisa, la chiarn dateis famailgs, hô el dô allas bestias dalla terra, da magliær; el hô spans lg’saung dals Christiauns scô ôua, & nun eira üngiün chi ls’sapuliß. Ach Signer nu ns’laschær dvantær üna giamgia, ad aquels chi sun intuorn nus. e Inffna cura ô Signer voust saimper esser irô? Infina cura aistia ira invidæda sco ün fœ? f Nun t’algurdær da noassas chiativiergias, mù t’lascha gnir pchiô d’nus per che nus éschen dvantôs zuond flaivels. Ns’agiüda tü, ô Signer Dieu noas Salvæder, g & ns’[p. 354] defenda, per amur dalla glüergia da tieu seinch nom, & ns’parduna noas pchiôs, per amur da tieu seinch nom. Per che dessen dir ls’paiauns, h innua ais lur Dieu? i Végnia fatta appalaisa la vandetta dalg saung da teis serviaints, chi ais spans. Lascha gnir avaunt tia fatscha Romanische Forschungen XVII. 1. 11

Rätoromanische Chrestomathie VI. 1. 11