Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/506

Da Wikisource.
488 Lurainz Wietzel
’Ls jüsts vêg’n alhur à ’l sequitær.

9. Incunt’r ils mæls, chi piglia praisa
50Per me? Et chi fò mia defaisa,
Incunter quels rendieus à ’ls pchios?
Scha Dieu nu m’vess el do agüd
Schi füss eau infingio cert sdrüd
Et miss intraunt’r ils sutterrôs.
5510. Ô Sêgner, be cur chia paraiva
Ch’eau dess à terra, m’agüdaiva
Darchio tieu maun, træs tia buntæt,
Cur ch’eau havaiv’eir in mieu Spiert
Taunt bgerr’pissêrs, m’hæst dô cuffüert,
60M’alvand davend tuot mæl e læd.
11. Co po s’adær cun tia jüstia
’Ls jüdicis d’quella glieut impia,
Rendid’à tört e tradimaint?
Chi lur cusalgs faun, cun s’unir,
65Il jüst e prus per fær murir,
Et saung condannan innozaint.

Mu Dieu eis mieu cuffüert e spraunza,
[p. 317]      Sü’l quæl eau schaint tuott’mia fidaunza
El vain à ’ls dær lur pæja sgür,

70Træs lur malitia vain ’l à ’ls fær
Tuots in perdiciun crudær,

Schi Dieu asvessa vain à ’ls sdrür.

Psalm. XCV.

David admonescha ’ls fidels, ch’els dessan loder Dieu, in l’invocatiun da sieu nom & fidela obedientia, & brichia contrastær ad el sco lur pardavaunts.

In la melodia da ’l Psalm 24.

1. Gni pür no tuots e n’s allegrain,

Cantain da cor e triumphain
A’Dieu chi eis nossa fortezza,
Stinain bain bôd à n’s præschantær
5Avaunt sa faccia per cantær
L’hunur e ’l lôd da sia grandezza.
2. Perchê ch’el eis ün Dieu pusaunt,
Sur tuot ils Deis, Raig ferm e grand,
Chi in sieu maun tain tuott’la terra,

10Ils lous eir pü chafuols da ’l muond,