Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/26

Da Wikisource.
12 Üna Historia da Alexandar lg Pitschan

Mo haviand udieu la raigina que, l aisa ng[i]ou mall. Mo Alexandar ha ditt: „Nun tmair! Va in la chiambra tar teis infaunts.“Et ells haun (d)[t]mü da chiatar tuots ils infaunts morts. Ma a sun ious aint et haun chiata, inua chia Ludovich havaiva avri las avainas, sc(h)o botetas d aur sün lgs infaunts, et giuvaiven in la chiambra. Co aisa stat üna granda algretia, haun fatt ün pest grand. Co ha Alexandar et Ludovicus fat cus[s]allg, que chia vögllian far. „Gioda cun me miou regiuam, sco tü fuos[s]as mias frar.“Mo Alexandar ha ditt: „Na, que nun ais fat da raig, ne a ti ne a mi. Ma nuss vulains metar inssemball üna armeda da pövall et vullains combatar contra ell.“Et in trais dits haune mis insemball üna granda armada et sun ious incuntær illg raig da Egipto. Ill raig ais sto smoart, et haun dallumgia cumanza a cumbatar. Alexandar ha obtnn[i]ou la vitorgia et ha tuot pigllio aint ill pajais. Ha fat parschun all raig et alla ragina. Tuot ill pövall ais dallungia ng[i]ou avaun[t] Alexandar [f. 50b] et haun cufas[s]a, chia haian hagiou mella vitt[a] dalla disgratia, chi l eira inscuntra, et chia ells gogient ill acetan per raig. Et haun dallungua giüra suot ell. Mo ell ha fat cllamar la ragina et lg raig et ha dumanda ad ells, chie ocasiun chia havaivan da ll s-chia[ts]char dall reginam, et perchie chi’ella lg haia tus-chianta. Mo ells nun haun savia, chi lg raspuonder otar, co la ragina ha rua per grattia, sollum chi’ella possa rastar in vita. Mo Alexandar ha ariou. Alexandar ha dallungua fat ardar ill raig et apichiar la teista. Et la ragina hall fatt mettar in parschun ün temp, et ha pigllia la sour da Ludovicus per duona. Et ha hagiou ill reginam, sco el ha vulliou. Qua s ha el impis[s]a, chi’ell vögllia ir tar sias bap, ill quall eira ün princip suot siou reginam. Schi holl tramis ün mess tar ell, chia lg raig giavüscha quella gratia da giantar con ell ün di in sia chiasa. Ill quall s ha fich allegra et ha ditt con sia mugllieir: „Guarda, chi granda gratia chia nuss havains, chia lg raig quell voull giantar con nuss. Quella gratia nun dvainta ad ingiün princip dall reginam; nus stuains pinar da ll far granda cortaschia.“La damaun ais ng[i]ou lg raig con ün grand sequit da pövall. Co havaiva pina ill bap per lg dar ova - mauns all raig et la mamma da ten(g)[dsch]er ill süamauns ad ell, suaintar chi’ell havaiva ditt, chia ll utsche daiva ad incller. [f. 51a] Mo Alexandar ha ariou et ha ditt: „Huossa ais lg u[tsc]he (ill utsche) sün la fneistra.“Alexandar ha ariou et ha ditt: „Eug nun völlg, chia tü am detasch ova - mauns et chia tia duona am detta süamauns“et ha fatt ngir naun ün da seis sarvituors. Et alura s haune santats a maisa, et el ha fatt schantar sias bap et sia mamma spera ell. Et haun gianta et ell ha ditt: „Eug stöllg tschantscher ün pllett con vuss sur üna vart. Et ills ha manatts sur üna vart in