Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/309

Da Wikisource.

Scharfa Perchia 295

fuorma da lenguas spartidas sco d’ fo. Et hast à tuots ils elets uffants da Deis illuminà tras ils duns da tia gratia, & hast avri la bocca dals S. Prophets ch’els han fat à savair ils miraculus misteris dal Reginom da Deis.

Il qual vainst cun il Bap & il Filg ingualmaing ludà & glorifichià da tuots ils S. da Deis, tanter ils quals eir eau sun ün, nomnadamaing il Filg da tia fantschella; E’ m gloriesch da teis S. nom da tuot meis cour, perche chia tü m’has illuminà, & manà pro la cognoschenscha da tia S. vardat. Tü est la vaira lgüm, la lgüm da la vardat, il fo da Deis, il qual chi tras tia unctiun ns ilümnas è ns muossast la vardà, tü esch il Spiert da la vardat, zainz il qual ingün non po plaschair à Deis; Perche tü esch svess Deis da Deis, lgüm da lgüm, & vasch oura dal Bap da las lgüms, tras üna forma indicibla, & da seis Filg, meis Senger Jesu Christo, perche tü esch sumlgand ad els, & da d’üña medema Essentia, tü esch ad els sumlgant ætern in la sula Essentia da la Trinità, & vainst adurà, & redsches con els insembel.

Eau cognosch & confess à tai sulet vivaint vair Deis, Bap Filg & S. Spiert, chia tü esch trais in persunas & ün sulet in Essentia: Tai cufess eau, tai laud eau; Tai glorifich’eau da tuot meis cour: Il qual esch sulet meis Deis, ætern, sonch, immortal, invisibel & immutabel, imperscrutabel, pro il qual ingün non po gnir. Tü esch la suletta æterna lgüm, il sulet ætern sulai, il sulet pan da la vitta, la suletta vitt’æterna, il sulet ætern bön, la sula origine da tuottas chiaussas, il Senger àl qual tuot dess servir! Tras tai vivan tuottas creatüras, tü redschas tuottas chiaussas, tü cussalvasch & vivaintasch tuot quai chi ais in cêl & in terra, & sainz’ tai nō ais ingün Deis ne in cêl ne in terra.

Uschea conguosch eau à tai meis Deis, il qual ch’im hast cognoschü. Et quest es mia confession davart tai, mo eau t’ cugnuosch tras la cretta, la qualla tü m’has dat, perche tü esch mia lgüm, tü esch la lgüm da meis ölgs, tü esch la spranza da tuot ils crastians sün terra, tü esch l’algrezchia chi’ m alegra in mia juventüm, tü esch il ætern bain chi’ m consalva in mia velgdüm. In tai Senger s’alegra tuot mi’ ossa, & disch chi ais sumglond à tai intanter ils Deis! Perche mans da crastians non t’han fat. Mo ils Idols dalt pajauns, sun aur & argient, & sun fats cun man da crastian. Mo il Senger ha fat il cêl & la terra, il Senger es svess noss Deis: Ils Idols chi non han fat il cêl & la terra, stoven gnir chiassàts our d’ suot il cêl, & davent da la terra, mo à noss Deis il qual ha fat il cêl & la terra à quel dessen eir ils cêls & la terra honorar; Quist ais quai ch’e(n)[u]g crai con il cour, & confess con la bocca, Senger adampchia in mai la cretta, & fa’ m la gratia da perseverar in quella infin’il ultim suspür da mia vitta! In amûr da Jesu Christi meis Senger & Salvader, Amen.