Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/88

Da Wikisource.
74 Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias

ilquel l’impromettet eir da la der tuot que chi’ella gniva a giavüscher. Quista schibilla pigliet ün puoing plain d’sabluns et giavüschet, chi’ella püdes viver taunt ans, co sabluns chi’ella havaiva in maun. Quist la füt do et concedieu, ma pero cun quista conditiun, chia ella taunt lœng, co chi’ella vivaiva, nun daiva vair sa patria ne la terra, in laquela chi’ella eira naschida. Haviand dimena quista schibilla passanto inavaunt bgiers ans et huossa gnida al main, ’s havaivla retratta in ün lœ desert, co l’haune seis pajsauns, cioe quels da Erythri, scrit üna chiarta, et quella suainter lur üsaunza inseglio et sarro cun terra. Cunbot Sybilla [f. 61b] vset la terra sün la chiarta, eis ella gnida amaleda et eis moarta. La terza eis steda Sybilla Cumæa dalla cited da Cumae. Quista purtet el Imperadur Tarquinio Superbo 9 cudaschs da vender, in ilsquels ella dschaiva, chia gniven contgnieus secretts divins; ma haviand dumando üna somma memma granda per zieva, füt la riida our dal Imperadur, taunt co sch’ella füs narra. La duonna, in preschenscha dal Imperadur, ho fat ün fœ et ars 3 da quels cudaschs et sü sura dalungia dumando al Imperadur, scha el vœglia quels oters 6 per la dumandeda somma. L’Imperadur l’ho sbütteda aunchia pü fich, cun dir, chi’ella füs narra. Co ho quella Sibylla ars aunchia 3 cudaschs et darchio dumando, scha el vuless quels oters 3 per la prüma somma? Co ’s impaissa Tarquinius bain, et stima, chia la constantia da quista duonna nun saja dafat da schbütter, et dimena schi cumpr’el quels 3 per la somma, chi’el haves pudieu havair tuots nouf. Mo la duonna, zieva chi’ella füt ida davent da Tarquinio, me nun eis visa pü dad’üngiün. Quels 3 cudaschs sun gnieus tgnieus sü à Roma, taunt co üna chiossa senchia, et sun gnieus nomnos Libri Sibyllini, in ilsquels ’s legiaiva, cura chia ’s vulaiva dumander qualchiossa als Dex per cussalg u per oter.

[f. 62a] Chia las predgias nun sajen da manchianter, vain pruo cun üna bella histoargia.

XLV.

Pelbartus scriva üna zuond bella histoargia, cu chia ün cumpang giuven, siand ieu davent da chiesa per ir sün l’eister, saja gnieu admonieu da seis bab, chi’el des observer et tegner adimaint 3 principelas chiosses. Il prüm, chi’el giaja diligiaintamaing à predgia, inua chi’el vo; secundo, chi’el ’s artegnia da noschas compagnias; et per il terz, chi’el imprenda a s ader cun tuots. Siand el dimena ieu davent, gnit el ünzacura in la cuort dad’ün Rag. Co ’s dapoart’el bain, chia el gnit dalungia bain vis da tuots, et gnit bain bot in granda dignited. Da quista gratia et favur l’havaiven oters invilgia, et peraque füt el acchiüso dad’ün pouver ivilgius tar l’Arag, u calumnio, chi’el maruses la Regina, et chia que saja uschea,