Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/24

Da Wikisource.
14 Gian Murizio

«Dree la bandiera, valurus suldaa!
Seius fedeli e quel c’u vè giuraa!
Su, da muštazz, e dafandè ’l vos rè!
Ei see nemič fagiè’ vdeir čhi c’u sè.
Una part dal pais s’e ribeläda,
E pes gnir cuntar as trova per sträda.
Ubidienza el cumando as à da där,
E altar a nus à da dumandär.»
Santii l’apel, ligaa el giürament,
Tütč èn in gamba dalung e davent,
In preš in preša cun marcia sforzäda,
Per di ribelli surprendar l’armäda.
Difati um riva evant cu essar spatciaa,
C’anch’i nemic nu s’eran ordinaa;
Qui tüt d’ün colp es avdeir nò e gnir,
Già scumanzävan e vuleir fugir.
Ma fra i see capi ün giuvan grand e bel,
Cà e la teista steva d’un drapel,
Cerca dai mettr’in òrdan, e dai fär
Ciapàr curagi da evant indär.
«Amic, al sbrač, ragordaf čhi c’u sè,
Ca per la libertà u cumbattè;
Per ca ent al nos pais nu regna plü
Tanta ingiustizia e tanta schiavitü.
Chi ch’è temius, c’al torna pür indree,
Chi c’à curagi, c’am tòcca dree je!»
Ditč quist, quel giuvan curagius s’avanza,
I altar ciapan anim e speranza.

[p. 10]      Inscia as fagèt ün gran cumbatiment,
Ca tancu mòsca al crodäva la gent.

Per lunga pezz’al rastäva dubius,
Chi ca sarà e la fin vítorius.
I nemic cumbatevan tancu liun,
Nò cun pü ordan e pü precisiun.
E la fin al gnit ora ün gran stratemp,
E in nos favur um vet al còrs dal vent,
Ca bütäva lan tampeist’in facia e lur,
Sì ca pac al gioväva al see valur.
In quela confüšiun s’en stramantäda
Lan si du äla, e quasi sparpajäda;