 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 16 | Gian Murizio |
Nó? i see frär, c’altar num à čarcaa,
Cu da veir tancu lü la libertà?
Va, va, libar Grišun, e t’inchinär
E quel, ca i nos dretč vol calpestär!
Va, va, e büč’ l man el sedütur,
Ca da mi sor à ruvinaa l’unur!
Dii, ca in ti grazia al pò continuär
E calpestär i altar e inganär;
Ca i defensur dal popul en vangiü
In grazia di suldaa libar, vandü.
Riceiv al premi da la ti viltà,
Pei veir giüdaa e’ s tör la libertà!
Dio ’t parduna . . .» ma nu l’a pudü,
Per la fiachezza dir altar da plü;
C’anch’issa am pär d’avdeir quelan öiläda,
Ca l’am trafigian tancu saetäda.
Santii quelan parola, j’ sun rastaa
Là tanc’un saš, tüt quant mortificaa;
Je sun crodaa giò sot sün quel òm mort,
Provand pena e vargongia di mee tort
Quant vessa datč per pudeir baratär
Cun la si šort, e la mi vit’ai där!
Ben je spatciäva, ca una man nemiga
Am tuless cun la vita är la fadiga.
Ma i nemig tüt surpreis e spavantaa,
E ’vdeir quel fatč, as eran ritiraa.
I nos gnivan sbragiand: «Unur e gloria
E’ l mustazz, c’à decis da la vitoria!»
E dree ’l nemic, per al perseguitär,
E lan si ciäsa infin per sacagiär.
Dòm’üna part sül camp as planta lò
Per sepelir i mort e fär falò.
Intant al riva un messagier mandaa
Dal rè, e ’m dir, ca quel m’à unuraa,
D’am creär da la corte cavaleir,
E c’al varà gran plašeir d’am avdeir.
E, tulend ora una steila d’unur,
Al diš: «Ecco al premi dal valur!»
