Pagina:Dresselio - Scola della patienza.djvu/769

Da Wikisource.

Parte III. Cap. V. 743

hà perduto la voce. Non altrimente accade a uno di questi poveri meschini, che se per sorte qualche caso repentino a guisa di lupo prima il vede, & all’improviso l’assalta, perde subito la voce, e si lascia levare l’animo, e la speranza: Che s’egli fusse il primo a prender quel trauaglio, molta meno il sentirebbe. Dice benissimo Seneca a nostro proposito. In tanta rerum sursum, ac deorsum euntium variatione, si non quidquid fieri potest pro futuro habes, das in te vires rebus adversis, quas infregit quisquis prior vidit. Sero animus ad periculorum patientiam post pericula instruitur. Non putavi hoc futurum: Nunquam hoc eventum credidissem. Quare autem non? Quae sunt divitiae quas non egestas, et fames, et mendicitas a tergo sequatur? Quae dignitas, quam non mille maculae, et extrema contemptio<reserences/>