Vai al contenuto

Pagina:Joppi - Testi inediti friulani dei secoli XIV al XIX, 1878.djvu/125

Da Wikisource.

Testi friulani: Secolo XVII.

299



cilici almanco i ultins dis di Carneval pai puars pecchiators, che fuars e zovaran anchie a chei Fraris che mi stan tant sul cur.
Padre. Prime d'ogni altre chiosse, esercitait chel che us hai dit cun dolor, e po tornait pal rest ch'us sintarai.
Chit. E ma no ne dassen che no pues falu. Ce pochie discrezion di Direttor, iò vuei plui tost zunà, disciplinami e stà in orazion vot dis intirs.
Padre. Oh! chì us vuei, Sur chiare! ce crediso di fà, cul fà al vuestri mut? vo ses mal instradade, us cognos. Ubidienze Sur e sacrifizi de vuestre volontat, e sì se oles plasè al Signor, che senze cheste dut al è piardut.
Chit. Sintìt chiars Fis, cui mai vares credut di sintì de so bocchie chestis chiossis: si fas cussì poc cont de penitinze, si dà non di pecchiat al zelo di ben vivi dal so prossin. E ce ajo dit, Sior mio, quintri la caritat? Ah cimut ch’al va il mond; anchie chei che son sanz, pur tant s'ingianin. No vuei altris conseis d'umign mortai, che za il Signor no mi porrà manchià. Sior padre, lu riveris.

Padre. Lait mai cun Dio, compagne, che il Sígnor us e mandi buine. Cognos il vuestri spirt, e miei il vuestri chiaf dur;

lait pur lontane, fie me, a pettàlu in tal mur.