 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| 104 |
canonico et multis de eadem nominibus oplime merito capitulum, et canon. adhuc viventi aeternum amoris gratique animi monumentum PP. anno Jubilaei MDCL.
II.
D.O.M.
Hadriano Cevae S. R. E. princ. card. e Caesarea Alderamni Montisferr. march. prosapia oriundo, quod peringentes et diuturnos labores, egregia suorum imitatus exempla maiorum Thetii, Bonifacii, Anselmi, Nani, Gargilasci, in aula tum Romana tum gallica summ. princip. Urbani VIII. pont. max. et cristianissimi galliarum regis Ludov. XIII, in administrato rei ecclesiasticae munere gratiam et laudem sibi comparavit sacraque purpura cum omnium plausu decoratus posteritati suae illustri cum fama praefulserit uberumque exemplorum materiae ipsi reliquerit ad quorum imitationem similia pontificiae beneficentiae ornamenta sibi promereatur. Aeternae memoriae dignissimo patruo totius Cevae familiae nomine Franc. Hadrianus utriusque signaturae referendarius gratissimus nepos et haeres in perpetui argumentum amoris, monumentum hoc ex testamento ponendum praescripsit.
Monsignor Paolo Brizio nel suo Sinodo quarto istorico del 1658, fa due volte onorevole menzione di questo cardinale, la prima nell’articolo intitolato congregatio Cevae dove dice: «Haec (civitas): Marchionum faecundissima parens, pietate in Deum, fide in principem, commendabilis, cognominem habet Franciscum Adrianum Vaticani firmamenti sidus, eundem aliquando ut solem veneratura.»
La seconda parlando della congregazione di Ormea, così si esprime:
«Ex hoc Ulmeto firmissima Ulmus prodiit Tiriis Vaticani cedris adscripta Franciscus Adrianus, dignus cui vitis in molis Adrianae solo consita aliquando maritetur.»
