Dër dī ne stai quiló quʼ indô mʼ en vai da té dʼmèz,
Les áries traversë́ii1 pasan ia sůra l mér, jórʼ
Olá quʼ sorë́dl nĕ dà tan stérc quʼ quiló, spó n bèl pèz
Nĕ vèghi indô quiš lůš quiló e tó bèl paláz dʼ or.”
Apë́na quʼ iʼ áva dit inscí, la ninfa chára
Sů vérs les níores, pë́nsa e fit mĕ chára ed alzan
So brace dĕ cë́ra dige: “A mé l rī destin para,
Quʼ iʼ vëgnʼ con té olá quʼ iů gis per áter tan gian.
Ia dʼ lá dal mér vérs Nòrd, olá quʼ sorë́dl sůa fórza
Nĕ mòstra quʼ sòl dʼ nʼ an n quért, dagnòra zënza dlácia,
Tempèsta e plo̊ia, gran frëit a sté tĕ stůa důtʼ sfórza,
Tʼ na val da vigni pért bëgn stlůta quʼ vënt nʼ manácia,
Da lonce no troep da quëla mont quʼ dal mérmo blanc tolʼ
Só bèl inòm, na bèla chása bláncha dlòngia
La stráda vèghes ‒ èster plů quʼ trëi dis dĕ jór nʼ pól
Inquinʼ iló tolan la ců́rta e no la lòngia ‒:
A nʼ òm quʼ iló va incë́rc bèl trés pensan queš scrit tóš
Darás; incër tó cól taqué tel më́si; chára,
Iʼ tʼ prëiĕ, nel pérdʼ, gran dan fagèsses inche a ti; fóš
Podòns ʼchi nòs val òta tʼ fa n servíge, o cára.
Quël quʼ iʼ â da tʼ dí, şëgn lʼ as aldí, doman ad òra
Zënzʼ áter gi tʼ en pós, bon iadʼ tʼ aogů́ri e bona
Fortůna; va, da mi pensírz sërás dagnòra
Sůl iádĕ acompagnáda, lʼ ater, preii, perdòna.”
Inscí digeôla; iů chi quʼ iʼ ès da fa savóvi;
Pasé la së́ra orôi chamó con mīs sorů́s, bëgn
Mangiè e chanté; denanquʼ mʼ en gi dër lígra fóvi,
Per chi? nʼ podóvi dí, per chacoIé nʼ êl tëmp şëgn.
- ↑ = traverseie-iu
