L chiastèl è bèl tomé dan troeč anʼ důt adụm,
Mò a mèz l crëp dĕ Stevía, kĕ sĕ pérd tel nío brụm,
Nʼ odès chiamó n bèl tóc, recórt dʼ antikitè;
lló ḗ zacan i Wolkenstein, kʼ è şëgn tʼ citè;
Nó lonč da këla roína dĕ chiastèl èl n lëgn,
Sòt kël ciafa giavan n težór ki kʼ è dʼ ël dëgn.
Orès savëi, šĕ kël tešór è pič o gran?
Di ves l pói bëgn avişa, i l sá da bon crestian:
Sèt chiaries èl a sóma, mèz ór mèz argënt,
Del plů fin kĕ sī mai sté tĕ les mans dĕ gënt;
Dʼ ater patůč trëi sómes èl dĕ vigni sórt,
Kĕ basta a contenté dĕ keš mon lʼ òm plů ingórt.
Mò kĕ nĕ mĕ podès da malcontëntʼ trá dant,
Kʼ i nĕ ves aiĕ dit důt del bèl težór piziant,
Ves digi del giavé chi les rīs condizions:
Persona kĕ sī libra da bůrtes pašions
Giávĕ da mèşa noet a còlm dĕ lůna iló,
Sòla, nĕ sĕ lascian da chièz kĕ vëgn destó!
Nʼ ater težór, půc manco gran, èl t’ a Chialonc,
Sòt n sas bèl dlongia strada, kʼ è plů lérc kĕ lonc;
Nia da lonč odès l pré dĕ nʼ òm nó mórt da dī,
Kĕ sĕ dlèga tʼ la comtemplazion şëgn dĕ Dī;
Da ciafé èl rī per via dʼ i blastemons talianʼ,
Ad aldi ki sĕ scògnel trés plů sòt t’ i miagn.
Tĕ dòi lůš jʼ a La Villa èl težóri scognůs,
Da persona dĕ confidënza èsi sta odůs;
L prụm, kël ciafa, ki kʼ á fortůna, sʼ a Revač,
Chiastèl vèdl, zircondé a keš tëmp da troeč lavač,
Mò per lʼ èga, kĕ vëgn dĕ Cól Cůc, renomé
E per i bī favás, chiariá dĕ fās, laldé.
L secondo, kël ciafès, šĕ kiris bëgn, jʼ a Tòr,
Abitè dan troeč anʼ da gënt dĕ gran onòr;
