Sopérba e ria sĕ mòstra sůa natůra
A vigni tëmp, a vigni sažon e òra.
Tĕ sònşi per n consëi bon? Sīs acórta,
Skiva dĕ këles chiaşes vigni pórta!"
Sòl sen va spó l salvan sů per la dlacia,
K'ërta sĕ vërč tra i dòi chiamins e lizia
Ed è gonót dĕ prigo, bůrta e riácia,
Cīs per kī kĕ sůn dlacia tòma e slizia;
Mò l bůr salvan con giama dër leşīra
La ponca a dërta sů e è sů insom atīra.
Jů pért sen va la gana da contënta,
Con ëla va Gostin per la valada
Salvara, bůrta, longia asà, mò strënta;
Cůrta i féž l chiacolé la longia strada;
Revá sůl póst, k'an vèga la planůra,
I vëgnel dĕ mesëi sĕ lascé ér sůra.
"Va", diš la gana, bèla e dër saorida,
"Mò masa dī, prëi bèl, nĕ sté pa fóra!
Da té gonót orèssi èster kirida
Sů per kiš gran' dlacions, kĕ tëgn a tóra;
Óimĕ dër bon insci k'iů a ti dagnòra,
Spó gnarál chi per nòs val iadĕ l'òra!"
"Solamënter a ti dal dí trés pënsi,"
Respògn Gostin bèl snèl con gran frankëza;
"Chi la noet, crëi mel pós, nĕ mĕ despënsi
‒ E fa l fégi có gian e con ligrëza ‒
Dal somiè dĕ té, bèla piča gana;
Les stëles, šĕ důt këš n'è vëi, damana!"
Dites kestes paróles sĕ tralasci;
La gana féž da nu̥ la strada fata,
Per kël dĕ rajoné d'ëla şëgn lasci;
Dĕ nóš iágher la stória èl şëgn kĕ trata;
