Rimes Ladines/18
 |
Questo testo è incompleto. | |
| ◄ | 17 | 19 | ► |
Òs desenůš ed os zanůš,
Na moscia è bona de s fa matʼ,
Inche vigni níora sůn Polůge,
Dodès pa pů dĕ quī bůr atʼ!
Quiló gnidʼ sů, la charitè,
Lʼ amor insë́gna chèz quʼ odès,
Důt cant perdica santitè,
Metèdĕ a vérda plů quʼ podès!
E òs fradons, del laůr nemiš,
Nemiš del bëgn, del sant, del dërt:
Dĕ gran fraidu̥m soltan amiš,
Scebëgn quĕ sès tʼ oš tëmp plů vërt,
Quiló gnidʼ sů, lʼ ativitè
Natůra a důtʼ cotanʼ quĕ sès
Insë́gna; odèdĕ la maestè
Dĕ Dī tĕ chèz quʼ aldīs e odès!
Les strīs ladines.
L'istè sĕ n'è; l'alton dĕ la natůra
S'impadronë́sce con forza; la odlína
Dĕ quī bī lëgns scasada fége coltůra
Tĕ quī pòce d'èga plëgns; i corf s'abina
E chanta l"de profundis1” in dertůra
Con bůrta véra a důt l bèl quĕ sĕ fina.
Quëles bèles colines dan půc quértes
Dĕ flu̥s dĕ ciůf è şëgn dlonc deşértes.
Les odondres sĕ n'è da dī jorades
Da lonce da lonce da nos con ares snèles,
Sĕ n'è tĕ bī lůge bëgn chaldins sciampades;
Les monz, dĕ vita plënes zënza e bèles,
È şëgn da gënt, da důt' arbandonades;
L'increscedu̥m ciafès da les forcèles
Dĕ quī crëp quĕ ves chara šériamënter
Da fa a vignůn gni n dër sgrice vèramë́nter.
La noet destën' bel plan sůs bůrtes ares,
Cu̥r con so bůr guant fòsc la mont d'Inçişa;
I bòf del vënt scioran per quëles ares
E quī tablá aldī́s da lonce avişa,
Scèqu' l'Orco sporomès per Chalbonáres;
Les nī́ores fòsces vëgne per vigni risa
Jů da quī crëp con baš a la nevicia
Tan frëit e salvergin, qu' ëla sĕ sgricia.
Da la Plī da Fodòm vëgne quëla sëra
L viadú con compagnia ligra e contë́nta;
Na lu̥m impiada fége la vèce dĕ stëra,
Sů per la mont sen vëgni zënza stë́nta;
Revá sů insȯm impë́ii n'atra chandë́ra,
Les bózes mini da la bocha strënta,
Mo dĕ dër vin da osti bëgn fin implides;
Bëgn toš inquina al fonz èles arsides.
"Gnidĕ prëš do", dige şëgn l viadú; "dan fóra
Vai bèl plan; stèdĕ zënza tëma e pòra!
Mĕ pérdĕ tĕ quiš coi nĕ gi in malora
Nĕ poi; i' son pasé quiló a vign'ora,
Sůn vigni zòp pesté à mia sora
Dĕ noet dal dì, 'chi da doman adora;
Mo quiló dī nĕ stèdĕ, do mia pèdia
Gnidʼ toš, qu' inců les strīs fége la comèdia!"
L viadú n'a fat chamó vint paš dĕ strada,
Qu' ël vèga nia da lonce sů insȯm na costa
Sdlominan n dër bèl fůc, i da na odlada,
Pënsa dĕ gi a charé snèl bèl apósta,
Sī bëgn fat sī magari na matada,
Chi diao qu' ó da quël'ora quëla posta;
Inscíquĕ l giat quĕ bampa la soricia,
Val var a var e růa tĕ – la panicia.
D'impró dal fůc do n lëgn scognů na róda
D'ëles vèghel cër na mëşa sentades;
Nĕ credèdĕ pa qu' ëles mangiès broda!
Tenů sů fôl da noza y les derzades,
Quĕ l'oedl odova iló, fova a la moda,
Scèquĕ ròst, cu̥tles, bales, ciocolades,
Chér dĕ vigni sort, pu̥sl, lapró polë́ntes,
Fortáies, liágnes, té patůce qu' a crëie stë́ntes.
Chi mai minès? 'Chi l vin lapró n' falava;
Dĕ cu̥ce, dĕ blanc, dĕ důt' i paiš n'odóven,
Inquinna mai l Sciampagna cigidava
Tĕ dër bī got'; inche bira odëi podoven
Dĕ Pilsen, dĕ Vienna, qu' iló pasava
Tĕ bī gran' got' dĕ man in man; oroven
Frůt', pom, për, nůge, sošins, ůa, vigni ordůra
Fovel iló quĕ prodůge la natůra.
Noš viadú (fòssel pa mervȯia?) paróva
Incanté iló do quël lëgn e charava
Scèqu' n mat dĕ vigni vérs; ël nĕ savova
Chi di dĕ důt' quī cëis e sĕ pensava,
Qu' ël fòs ma n sȯn e ingian chèz qu' ël odova;
Mo d'atra pért odôl tlér e palpava,
Sů oedli, quĕ ê davért', odô les ëles
Fa důt' i vice e les matades tra ëles.
Důtes â dĕ bèl guant, vèdles e jònes;
Les pru̥mes portâ l fòsc, dĕ blanc vestides
Fô les atres, per n bal bèles e bones,
Con zandli, con cordèles bëgn fornides,
Lapró tel můs bèl cu̥cenes ad ones,
Mo per l plů (qui sa perchi?) scolorides;
I chavëis desliá gnî inquin'a chavidla,
Ël nĕ mancha plů nia quĕ quël qu' les stridla.
Orès savëi da olá qu' les salvergines
Fô? di ves l dige quël quĕ les conesciova,
L viadú scognú do l lëgn. Quëles chetines
Fôl dĕ La Val quĕ şëgn qu' ëles podova
Dĕ tegní sů tĕ dlišia les manines
Nĕ pensava plů, mo sĕ la godova
Da dërtes strīs iló sůn quëla cósta
Dĕ fa a so şior corat bèl důt apósta.
Dĕ quëles inche plů in ju 'n fovel, Maròres,
Maròres dal bèc age, scialdi çeviles,
Bëgn qu' alègres insciqu' piceres chores,
Quĕ scricha e salta per quī crëp sotiles
E bëgn leşires; datrai a cértes ores
Odès tĕ dlišia quëles tan gentiles
Cignan col chè dĕ vigni vérs; paziënza,
Da Pasca faráles 'chi penitë́nza!
Inche quëles matorlines nĕ falava
Da Rina, porvâ a s'astilè scicades
Plů quĕ les atres strīs qu' iló mangiava
E boiô, da vigni respèt delibrades,
Mo 'chi quësta cosa n'i garatava;
Mo chi orès? da piceres mal aoşades
N'in póles nia; spetèd' qu' an fége la strada,
Inche ad ëles gnarál quĕ troece abada.
Dĕ Longiarú les stritòses n' manchava,
Dĕ destorbè la santa pége charâles
'Chi iló; ëles scraiâ, zancâ e stritava;
Dĕ comané da vigni pért porvâles,
Petava jů per mëşa e blastemava
Qu' ël ê n spavë́nt; da dërtes strīs soflâles
Scèquĕ té bisques fége dër intoşiades;
Dī nes presérvĕ da dĕ té infůriades!
Dĕ San Martin les strīs fageô les ágies,
Parô 'chi iló, scèqu' dlonc zënza, inoçëntes,
Porvâ con gran fadia de gni scèqu' agies
Cu̥cenes, sĕ sentiva masa strëntes,
Scĕ per les šopes, qu' éva masa agies,
Quëles dĕ Longiarú da bones stë́ntes
Cospetâ e blastemâ les půres cu̥ghes,
Qu' ava pro mëşa les plů bèles lu̥ghes.
Scolté nĕ poi dĕ quëles da La Villa,
Dĕ quëles fůrbes sot crëp dĕ Gherd'nacia,
Qu' ê bones plů quĕ vign'atra per vila,
'Chi per batĕ, per fa la tacia tacia
Sůra gënt con masa ria e bůrta ghila;
Ëles fova, credèd', dĕ dër ria acia,
Mo ch' orès? vigni raza è defetòsa,
Dĕ quës o dĕ quël ater viz golòsa.
Ch' orès dĕ plů? Inche San Chašan sůs bèles
 mené a quëla fèsta, půc scicades
Mo salvergines, spávies scèque agnèles,
Quĕ důt istè da n rī famëi è scoriades
Da n piz a l'ater per pales, forcèles,
Per vigni crëp e banc, per les valades;
Ch'orès mai? Vigni val viv' a sůa móda,
Scèquĕ vigni morin a sůa gran róda.
San bëgn scĕ quëles dĕ Badia nĕ fóva
Inche iló! scèqu' dagnòra les sopérbes
Fageôles scialdi, perchì nĕ sai; orova
Fa l bèc da šéries, bëgn qu' ëles porta érbes
Jů dĕ quī crëp tra l dí; vëles credova
Dĕ podëi scèquĕ vèdli da gran bérbes
Comané plů d'les atres; mo, mis bèles,
Plan plan, qu' an s fége pa' ch'òs dër bèl morjèles!
Inche quëles "da lasů" iló nĕ manchava;
Colfòsc, quël bèl, Pescosta e spo Corvara
Sůa trůpa e so pice contingënt menava
Dĕ quëles bonaces, qu' tan gian sta t'ara
Con dĕ bī jon' e para fora lava,
Sc'ëla ó da bona mëda pro ëi sté para.
Ch'orès qu' i' dige chamó? Les plů scicades
Mĕ parôles, mo inche les plů rafinades.
Troepes en fôl 'chi da Fodòm revades
A la gran fèsta, fô dër bëgn vestides
Con bèles gonèles e bëgn tirades,
'Chi dan dal důt, inscí parôl, nodrides
Dĕ bona spëisa; dê cértes odlades
Con quī bī oedli qu' vignůn les ès capides,
Qu' iló do quël gran lëgn da la fortůna
Fòs sté posté con noš bon viadú ad ůna.
Sůa depůtazion pů 'chi les Fašanes
 mené, quĕ fô squéš tra quëles bèles
Les plů bèles, somiava troep a Ganes;
Cinc en fôl, no plů no manco, fancèles
O patrones, ël è důt ůn, no granes
No piceres, mo fèter meşanèles;
N bèl corů, n bèl pice můs e dër gentiles,
Chavëis bī fòš e zënza dër çeviles.
Inó n'orô resté les Ampezanes,
Sèt en fôl da quël paiš iló menades,
Důtes zënza fal, důtes bèles sanes,
Coragiošes, inche nëtes, bëgn lavades,
Con oedli sdlominůš, con trëces granes
Da s'inamoré e mans bëgn conservades;
Pro n bèl corp sůra důt dĕ gran morònes
D'or e ores dĕ gófa bèles e bones.
La plů gran trůpa fô bëgn dĕ Gherdëna,
Trëntsèt en fôl, na pért falzes, chetines,
Con oedli arbasá, mo santes apëna,
Na pért sopérbes, 'chi n pů matorlines,
Cīs spo sc'ël n'éva qu' éva pa bèl "fëna";
Důtes "sagiëules", lapró docegines,
Dĕ fa sůl můs a důt' l bèl imparades
E bèl da piceres insů insignades.
Infati ël n'ê dĕ vigni lůc, dĕ Rina,
Glira, Aréba, Laplattes, Fontanèlla,
Dĕ Larenzan e Ju̥ppa, dĕ Cortina,
Dĕ Brenta, Bůlla, Méida, dĕ Fornèlla,
Dĕ Longièga e plů in fora, dĕ Crestina,
Dĕ Pescosta, Calogna, dĕ Jumèlla,
Dĕ Badia, Penia, Miara, Rottonara,
Pescol, Pincha, Mortisa e dĕ Sottara.
Ël en fô 'chi dĕ Plazes, Fontanacia,
Dĕ Paluattes, dĕ Pliscia, Crafonara,
Dĕ Castalta, Praulëtta, dĕ Fernacia,
Dĕ Sorapéra, Tamores, Corvara,
Dĕ Motta, Muréda, spo dĕ Framacia,
Dĕ Nuaves, Reslada, dĕ Craciorara,
Dĕ Pozza, d'Elba, Champidèl, Sommailla,
Dĕ Colfòsc, Mortice, Oies e dĕ Sollailla.
L bal scomë́nceles do la bona cëna,
N bal salvar dĕ saltamënt' e mil ródes
Dĕ vigni vérs tan snèles, qu' an po apëna
Les odëi: plů dĕ bota apëna rodes
Den calés rodan vèghen, qu' zënza pëna
Da bī chavai leşirz è trat; les modes
Sales dĕ důt' i bai, 'chi les matades
Qu' an fége per l plů in gaošion dĕ masquerades.
D'i bai strambi plů stramba dĕ troep fova
La můšiga, da giat' bëgn ešeguida;
Trëdege contavi in důt', fòš, e fageova
Chèz qu' ëi podova e gniva dĕ fa a frida
Con důta šérietè; vignůn orova
Fa mī quĕ so compagn pro quëla ridda;
Da olá spo quĕ quī sonadůs revèssa
E quī qu' ëi fossa, qui mai di l podèssa?
L tambůr batô quël qu' ê tra d'ëi in granëza
L plů alt, al plů pice stê bëgn la trombëta,
Quël dal bombardon fô l pru̥m dĕ grosëza,
Quël dal cor n'â a soné pa ma na vëta,
La quitara sonâ l second d'altëza,
Forní cër l corp bèl liz dĕ na gran vëta;
Bon organista fô quël quĕ soflava
T'i orghi, scebëgn qu' ël fossa důt in sbava.
Quĕ quël dal fláut la vista èssa n pů cůrta,
Fôl evidënt iló pro quëla fèsta;
La giata da la piva ê la plů bůrta
Tra důta quëla compagnia forèsta;
Da sòz fége quël dal sbèbl; půr' giat quĕ l'ůrta!
Prëš sëntel l sbèbl jů per sůa půra tèsta;
Dĕ důt' l miů sonadů ê quël da la zitra,
Ad aldí quël èl vigni stria quĕ zitra.
L plů brao quël da la vidora parèssa,
Les grifes sérv' d'arquët; 'chi capobanda
Èl, sa da důt' i giat', 'chi sc'ëi n'orèssa,
Sĕ fa respeté ed inche da vigni landa,
Quĕ pro l bal la cadënza n'oservèssa;
Půc vé quël dal mandolin, sů na banda
Pél qu' ël sgrafedëiĕ; mo l tlarinetista
Podès tĕ so ért la vënge con vigni artista.
Inscí sonava i sonadůs les aries,
Tan quĕ les strīs al bal atë́ntes fova
E zënza mëtĕ a vérda a les rīs aries
Dĕ quëla noet d'alton o al vënt torova
L cërtl trés plů lérc e libres da les charies,
Qu' dal dì les arbasava, i pīš movova
Con prestëza e sveltëza dĕ les fůries,
Al vënt i bī chavëis e zënza ciůries.
Insciqu' les vèspes desenoses şëna,
Jora ia e ca, sů e jů e sĕ moscëda
Dĕ vigni vérs e trés plů sĕ desëna,
Scĕ val pice marcadët sů varš n' compëda
Ed ůrta (toš arál na bèla pëna,
Quan qu' ëles důt ten iadĕ sĕ descëda)
A pesté tel ospá, scognú sot l'érba
Fat it' insciqu' ël è con bèla bérba:
Avisa inscí fageô les balarines,
Spiè qu' ëles â l viadů dĕ la montagna:
S'arquita e chara, salta da vigines,
Cigidë́ia, scèqu' fége l fůc quĕ l'èga bagna,
Roda důt mates e plů quĕ berlines
Scèqu' fége dal sën per sólit na ria cagna,
Ůrla da fa spavënt con ůge salvares
Da les aldí saorí sůn Chalbonares.
A mèz l tólles da mates e rabioses,
L tira ia e ca, sů e jů per quëles colines,
Fége stragi ed at' da mates desenoses,
L pëia per les mans, per l guant, inche per les tlines,
Tan qu' i giat' fòš sůs aries scandaloses
Continůëia e con sůs modes salvergines;
Noš bon viadú minâ, qu' ëla fòs f'nida,
A n cadaver somiâl da la stremida.
A quëstes strambarīs fége fin na vèdla,
La stria plů vèdla e l plů tra ëles stimada
(Da Longiarů fôla, ava inom Rivèdla),
Sůn ciůc sáltela frat e con odlada
Da gran regina sopérba, stravèdla
Arquítela con n cign la masquerada
E tlama a sé con ůge grósa mo tléra
Na stria jȯna quĕ fô da Sottopéra.
Da plan i digela chèz intĕ n'orëdla,
La jȯna cigna scè in bèla manira,
S'en vëgne snèl vérs l viadů; sů spo l descëdla
Dal stato dĕ spavënt con man lesira
E grima da ri; do ten rů moscëdla
(Qui sa perchì?) con n ran e dige atira:
"Dĕ důs coses tĕ dons, mi bèl, la lita,
Dámĕ ascòlt e tè quël quĕ tĕ profita!
N dër strion ó la regina quĕ devëntes;
Perció l dovèr dad imparé ascolta!
Dan dal důt chara bëgn quĕ nĕ tĕ stëntes
Dĕ fa del mal a gënt quan qu' ël è la olta,
Sī pa spo a ric' sī pů 'chi a půres stëntes;
Sī a chaşa, sī pro l fëgn qu' an siëia ed olta,
Tůa lënga da brao pavaró agůza,
Col mormoré t' so onor vignůn spo stůza!
A důt sůl můs faras l bèl con franquëza,
T'aras per i bricons trés l'incenšara,
A důt incenšaras bëgn con ligrëza;
Quĕ důt' da té sī bëgn trés licá, chara,
Mo a fa a n půr' diao n servige n'aies mai sveltëza,
Qu' ël oie ma 'chi ad imprë́st na ria manara;
Mo da a mënt, quĕ tůs vértores sī bones:
Dĕ d'gůn' n'orons infati quĕ t'i scones.
A quī qu' a gian dĕ scè diras dagnora,
Dĕ no diras a quī quĕ l'o atramënter;
Striscia, smila, ed arbáset' zënza pora,
Mo per podëi fa mal fal solamënter;
Sīs dër devót, chetin, sant a vigni ora,
Scĕ gënt tĕ vèga, to ůtl èl bonamënter;
A na persona santa a vignůn crëta,
Crëie nes pos, nos l savon, ah marcadëta!
Gran dan faras, orons, tĕ quëles stales
D'i contadins a vaches e vidèles,
A manşes, bòs, vidī, chavai e chavales,
A bagót', bisces, ad agnī ed agnèles,
Inche a les chores fora per les pales,
Tĕ quī stalot' a bī porcī e porcèles,
Ad alches, alcons, giai ed a giarines:
Důt revinaras con nostes med'gines.
Da nos impararas divéršes modes:
Dan dal důt la sciënza dĕ la tempèsta,
Dĕ les trapolarīs důtes les frodes
In gaošion dĕ marchá o dĕ val gran fèsta;
Důt' i vice, důt' i at', důtes inche les rodes
Da fa per abinè la gënt forèsta
E quëla dĕ so paiš bèl sot tĕ pëgna:
Důt quëš èl nosta sciënza quĕ t'insëgna.
T'insignaron l secrët dĕ la riquëza,
De l'arobé, de l'ingiané la strada,
Dĕ nostes radunanzes la belëza;
Con na parola odëi gënt incantada
Podaras a mèz n trů con gran sciquëza;
Portes sën a valgůn', con bèla dada
No odů l pos regalé, no con manara,
Mo con baquët o růta o con granara.
Mo scĕ dĕ gni n bon strion tů t'en desdiges
E t'os plů gian inscí stracé la vita,
Tĕ mësi di, quĕ malamënt deçiges
A pérd' da queš momënt 'nca la bèla ita,
Davia quĕ dlonc, tůt fora sol les dlišes,
Perseguitè saras da nos a strita
E tribolè dĕ vigni vérs e moda,
Inquina qu' důt to avëi in ůltim va in broda.
Dlonc e trés sentiras nosta potënza,
Tĕ důt' tů afari e důtes les façëndes
Contra sarons a ti con gran violënza
Con důtes quëles forzes qu' on tremëndes,
Forzes quĕ no scèqu' atres dà indolgiënza
Mo qu' fége impó mervȯies granes, stupëndes;
Dĕ ban faras azions bones e santes,
Crëiĕ pos a mi: dĕ ban con nos la impiantes."
A quëš dà noš viadů quësta resposta:
"Mia bèla stria, dĕ perdiquĕ şëgn lascia!
Tůs paroles růva a la falza posta,
Bëgn quĕ gran chacolona sīs dĕ Faša;
Os strīs quiló abinades tegní a la osta
Podès per mé, mo mé degůn' n'infascia,
'Chi les strīs nĕ; la libertè m'oi godĕ
Sot vigni aspèt; tandī qu' i'a vita e rodĕ.
N consëi ves jonti a důtes, mo a les bèles
Plů qu' a les bůrtes: Sta vita lascèdĕ!
Del malan dī asá sès stades fancèles;
Dĕ fa val bones operes charèdĕ
Per oš bëgn ed ůtl, půres matarèles!
Qu' èster stria gran matada sī, credèdĕ!
Ůš at' da mat' quël bůr linfér s destina,
Olá qu' tormënt e pënes mai nĕ fina."
A quëš respògn' les strīs con gran spetáco,
Ůrla, scraia, scíora, cigidëia e chanta,
Salta scèqu' i Badiót' dal gran san Iaco,
Quan qu' ëi col chanté e balé důt' incanta.
Chi credès? Inscí n'êl degůn miraco,
Quĕ l půr' viadů, qu' ê zënza d'èga santa,
Nia půc e granamënter sĕ spavënta
E dĕ crëiĕ chamó a sůa salvëza stënta.
La stria jȯna intan, qu' ava la regina
Dĕ důtes fora quirida ed inviada
Dal viadů, vëgne da nů da docegina
Insciqu' ëla éva e dige con ůge alzada:
"Mi bèl viadů da la tèsta berlina,
La tůa resposta è da nos açetada,
Adoré nĕ podons na té persona,
Donca n'avëi ma tëma e dát'la bona!
Mo scĕ t'os ten gi san e intom la strada
Quĕ t'as tůt a gni, chi quĕ t'as da fa, alda!
In vita tůa dĕ nos con storta odlada,
Con val salůt' mená insciquĕ ël n'alda,
Con parola con sospèt prononziada,
Con blastëma contra strīs masa chalda
Degůna nĕ sara mai mai tradida,
Degůna mai da tůa lënga imbanida!"
"La libertè plů stimi qu' atra cosa,
I ves l dige la seconda ed ůltima ota;
Col' impermëtĕ valc la pérdi, chosa!
Donca, mia bèla stria, lascia qu' i' dai ota,
Scĕ no chara bëgn, jů tĕ quëla fosa
Dlongia quël rů tĕ scíori bèla sota:
Qui qu' a striones in quëš o in quël mët' vérda,
Merita d'èster confinè t'a Vérda."
"Quĕ l bal scomënce", dige la salvergina;
"Aspeté chamó fòs pa ma matada;
A quëš chè důr farai da balerina,
Qu' ël pënsara gonót a questa strada;
Da os, oh bèles sorůs, da tèsta fina
Tratan queš bal sarai acompagnada;
Os, joblèrs, soflèd', pièd' con důta forza
Tĕ les cordes, l destin a quëš nes sforza."
Na můšiga scomëncia spaventosa,
Fůc pél qu' i giat' salvari dai oedli spůdĕ;
La bèla stria devënta tan stofosa,
Quĕ noš viadů scomëncia a fa dër půdĕ,
L tira dĕ vigni vérs, la ria zanosa
(An sa tan snèl quĕ n'ëla riacia můdĕ);
Snèles i fégela tan rodé les rodes,
Qu' ël desmëntia d'sa libertè les modes.
Cër ël ia roda l coro dĕ les striones,
Fége at', stragi da mates svergognoses,
Scraia, scíora, ůrla scèqu' fége dĕ bůrtes boiones,
È plů quĕ mai con noš viadů stofoses,
Fége pice intórt' scèqu' fége les gran lotrones,
Tira e zéra, stracia con mans squifoses;
Pèşo scèquĕ dagnòra fô les vèdles,
Cis spo les vèdles da la pért dĕ Cèdles.
L bal va inant scèqu' fége l vënt dan la tempèsta,
Jů per Chaolonc, per pra, travérs pastůres,
Pasa bosc', palůge, růs con bůrta fèsta,
Va per les monz d'i Pigolérz, per Stůres;
L bal va trés inant e nĕ dige mai rèsta,
Per Chalbonares, Cëndles, Beşadůres,
Pasa sůra Quérz, Réba, Col dĕ Lana
Ed è ten colp ia pèra Marişana.
Inscì giva l bal fora per valades,
Per monz, tĕ l'áir, per coi e per forcèles;
Nia nĕ jovâ les mans del viadů alzades
Per pietè, nia les paroles morjèles
Con ůmeltè e gran tëma prononziades,
Sůrdes restava quëles strīs crůdèles;
Trés giva l bal inant, i giat' sonava,
Tratan quĕ l viadů důt in soiůs fladava.
Qui mai podès del bal di la dorëza?
'Chi noš viadů saorí fa nel podèssa,
L viadů plů mort quĕ vi da la deblëza
E dal spavënt plů andato2 qu' an n' minèssa.
N bot in ůltim i sal dĕ gran granëza
D'avëi aldí, scèquĕ val canon stlop'tèssa;
Gran scoritè corí a spo sůa vista,
Dĕ les strīs perdů a 'chi sůa mënt la lista.
L dì do ten tablè sůra l fëgn da můfa
S'al descedé dĕ mont desconesciůda,
No pro na bèla chaldīra dĕ jůfa
Tan bëgn al tëmp dĕ gi a mont conesciůda,
Qu' ëla fant' e fancèles gonót stůfa,
Mo corí col frëit soiůs mortal, qu' destůda
Con sofl lişir den půr nascënt la vita
E fége la fin a důt col jor dĕ saita.
La téra col linzó d'la mort corida,
Důt stopé it' vèghel con bůrta nevéra;
Důta la mont pé, oh spavënt, maledida;
D'i vënt' l bůr re scioran, şenan la véra
A declaré a la natůra spaorida,
Gonf, nëi, frëit e dlacia abracia la téra.
Na orazion a la oma dĕ Cristo fata
A del viadů la vita a mort sotrata.