Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/57

Da Wikisource.


XXXVII.


A
mô, quando seguì ro tò camin,

Un grosso errô piggei de settemaña.
M’imbarchei sciù uña scorça de bazaña,
Fei fœura de gramatica un latin.

Ti hæ sempre sciù ra côa ro venin:
Ti ê fæto apointo comme ra campaña,
Chi ciamma ri atri, e lê no se destaña
Moǽ da quello beneito campanin.

No veggio ò dormo chi me faççe pro:
No sò cose sæ gusto de mangiâ;
E sempre in ære son tra sì e no.

Spendo e spando ro cœu con ra corâ:
Se imborso, imborso sempre ro mâ pro:
Così resto ciù pointo che un stivâ.