Ma tornand a col Uvai
Malandrin, e causa mai
Ca proven da cola vis, 116Ch’ da noi la Freisa a s’ dis.
I sai nen com a sia andà,
Ch’ an Piemont a sia antrà
Una vis così maligna, 120Cha fa veni pr fin la tigna,
E cha sia dilatasse,
Senza gnun cha sia dasse
Dl soven a sradichela, 124Proibila, o pur brusela,
Com an fait ant j aitr pais
Cha la guardo com ’l mnis,
Com ’l tossi, e com velen, 128E pr lò là veulo nen.
Tant pi ch’ i Medic crio,
Di, e nuit, e sempre a dio;
Poc vin, pcit, e bin miscià, 132Pr bin vive in sanità.
E ch’a riguard le vis
A dan sempre cost avis,
Ch’ ant le nostre Comnità 136Mai la Freisa sia piantà.