Vai al contenuto

Pagina:Antologia provenzale, Hoepli, 1911.djvu/456

Da Wikisource.
450 antologia poetica provenzale


L’azir countro ’s tirans m’abrando
E, sul cop, ma bouco s’alando,
Bramant aquel renec: Mountfort!
O carpan que sus nostro gaugno
Roumo fasquèt restounti fort,
Mountfort, cadèl de pataraugno!
Mountfort que b’a tout ensannat,
Cremat, martirisat, panat!
Fel ’scupit dins nostro ambrouslo.
Mountfort que falquetèt, raujous,
Nostro lauseto-pouésio;
Mountfort, aquel moustre envejous!
Malgrat la fero maissantiso,
Espaso, nostro valentiso
S’adreito encaro bravoment!
Forto tourna-mai s’es levado,
Al miei d’un bel enluziment.
La libertat endouloumbado!


L’odio contro i tiranni m’infiamma, e sul campo la mia bocca s’apre a dismisura urlando questa imprecazione: Montfort? O schiaffo che sulla nostra guancia Roma fece risuonare forte, Montforte germoglio di biscia! Montfort, che ci ha insanguinati, bruciati, martirizzati, rubati, fiele sputato nella nostra ambrosia. Montfort, che. come un falco iracondo, uccise la nostra allodola-poesia, Montfort quel mostro invidioso. Malgrado la selvaggia malvagità, o spada, il nostro valore s’innalza sempre bravamente! Forte di nuovo s’è levata, in mezzo ad un magnifico chiarore, la Libertà maltrattata.