Vai al contenuto

Pagina:Antologia provenzale, Hoepli, 1911.djvu/558

Da Wikisource.
552 antologia poetica provenzale


_ Lou gran pai se boto a dansà.
— Quan eras jóune ò raoun peiri,
Crane soudar, vous ses parti
Per nà fà la guero en la bas,
La vitorio, jous vautreis pas,
Fasio be grando notro Fran?o.
Deipei, per vous qualo su(ren;o!
La ounto... a tougut l’endurà.
_ Lou gran pai se boto a pura.
— Quan eras jóune o rnoun peiri,
Que lusissio Rampant fluri!
Notre cluchié, si gaiamen,
Carilhounavo lou dimeri!
Que venio triste quan sounavo
Lous ders d’un paubre ami que navo
Òu cementeri se coueijd!
_ Lou gran pai se boto a preja.
(S— D" del Périgord).(Ofi. separato).


L’avolo si mette a danzare. Quando eravate giovane, o mio avolo, liero soldato, siete partito per andare a (are la guerra laggiù. La vittoria sui vostri passi facea ben grande la nostra Francia. Dopo, per voi qual sofferenza 1 La vergogna si e dovuta sopportare. L’avolo si mette a piangere. Quando eravate giovane, o mio avolo, e brillavano le Pasque fiorite, il nostro campanile si gaiamente suonava la domenica! Come diveniva triste quando suonava 1 mortorio d’un povero amico, che andava a riposare nel cimitero. L’avolo si mette a pregare.