Vai al contenuto

Pagina:Antonio Picozzi - Il Vangelo di S. Matteo volgarizzato in dialetto milanese.djvu/69

Da Wikisource.

CAPP XIV. 55

giurament, e di invidaa, l’ha daa orden, che la ghe fuss dada.

10 E l’ha mandaa a fagh tajà via el coo a Giovann in preson.

11 E la soa testa l’è stada portada su ona bazzila, e la gh’è stada dada a la tosa, e questa ghe l’ha presentada a soa mader.

12 E i sœu discepoj hin andaa a tœù el sò corp, e l’han sotterraa: e hin andaa a daghen notizia a Gesù.

13 Avend sentuu quest Gesù, el s’è portaa de là in barca, in d’on sit fœura di pee e desert. Quand la gent l’ha savuu sta robba, la gh’ ha tegnuu adree a pè di cittaa.

14 E saltaa fœura de barca, l’ha vist ona gran frotta de gent, l’ha sentuu compassion de lor, e ’l gh’ ha faa guarì i sœu malaa.

15 Vegnuu pœu scur, ghe s’è portaa vesin i sœu scolar, e gh ’han ditt: El sit l’è desert, e l’è già passaa l’ora: lassa in libertaa el popol, per fà, ch’el vaga in di paes a comprass de mangià.

16 Ma Gesù el gh’ha ditt: Gh’han minga besogn d’andà via: degh vialter demangià.

17 Lor gh’han rispost: No gh’emm chi che cinqu micch, e duu pess.