 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| liber primus. | 343 |
Iras, nequitias, instabilem fidem.
Et quicquid dominæ sævities tulit.
Illum mater Amorum,
Mater blanda Cupidinum
Tandem audit, precibus victa diutinis,
Et finem tepidis luctibus imperat,
Duræ corda puellæ
Divino insiliens pede;
Non oblita facis quam Cinareius
Excivit iuvenis, quam Phrygius prope
Idæum Simoënta,
Quam Mars bellipotens pater.
Illi fert gremio pleno Amatuntia
Lusus, illecebras, delitias, iocos,
Risus, quicquid et almo est
Regno dulce Cupidinum.
En me, quem lachrymis, quem miseris modis
Mersum ludibrio longo babuit puer
Spretor Divûm, hominumque,
En hac luce beat Venus.
O signanda dies non modo candidâ
Notâ de veteri more Cydonio,
Sed sacro celebranda
Nobis iugiter annuo!
Lux quâ plena meis amplaque gaudia,
Commuto lachymis, quâque laboribus
Munus grande reporto.
O solatia suavia!
Fallor ne? an placidâ somnus imagine
Ludit me, ut miseris questibus obviet?
An hæc vera Megilla
Cuius detineor sinu?
Hæc, hæc vera mea est; nîl modo fallimur,
Mi anceps anime: en sume cupita iam
Mellita oscula, sume
Expectata diu bona.
