Pagina:Basile - Lu cunto de li cunti, Vol.I.djvu/408

Da Wikisource.
194 lo cunto de li cunti

ceva sceruppe solutive de desiderio pe purgare li core d’ogne tormiento. Pe la quale cosa ne jeva cuotto ed arzo Ciullone, figlio de lo re, che ogne vota che passava pe nante no vascio1, dove lavoravano ste tre sore, cacciatoso la coppola, deceva: «Bonnì, bonnì, Viola!» Ed essa responneva: «Bonnì, figlio de lo re: io saccio chiù de te!» De le quale parole abbottavano e mormoriavano l’autre sore, decenno: «Tu sì male criata, e farrai scorrucciare lo prencepe de mala manera!» E Viola, semenannose pe dereto le parole de le sore, le fu fatto da chelle pe despietto male affizio co lo patre, decennole: ca era troppo sfacciata e presentosa, e che responneva senza respetto a lo prencepe, comme si fossero tutto uno, e quarche juorno nce sarria ntorzato, e ne paterrà lo justo pe lo peccatore! Col’Aniello, ch’era ommo de jodizio, pe levare l’accasione, mannaje Viola2 a stare co na zia soja chiammata Cucevannella, azzò mezzasse de lavorare. Ma lo prencepe, che, passanno pe chella casa, non vedeva chiù lo verzaglio de li desiderio suoje, fece na mano do juorno comme rescegnuolo, che non trova li figlie a lo nido, che va de fronna nfronna, ntornianno e lamentannose de lo danno sujo. E tanto mese l’aurecchie pe lo pertose, che, venuto a sentore de la casa adove stava, jette a trovare la zia, decennole: «Madamma mia, tu sai chi io songo, e s’io pozzo o vaglio! Però, da me a te, zitto e mutto3 Famme no piacere, e, po, spienneme pe la moneta, che vuoje!» «Cosa che pozzo, — respose la vecchia — , so tutta sana a lo commanno vuestro». E lo prencepe: «Non voglio autro da te, che me facce vasare Viola, e pigliato ste visole meje». E la vecchia leprecaje: «Io, pe servireve, non pozzo fare autro che tenere li panne a chi vace a natare! Ma non voglio che essa



  1. (EO) vosco.
  2. (EO) Nora.
  3. Questo che ti dico, resti tra noi!