Pagina:Boccaccio, Giovanni – Il comento alla Divina Commedia e gli altri scritti intorno a Dante, Vol. I, 1918 – BEIC 1758493.djvu/34

Da Wikisource.

XVII

EPITAFIO

Theologus Dantes, nullius dogmatis expers, quod foveat claro philosophia sinu: gloria musarum, vulgo gratissimiis auctor, hic iacet, et fama pulsat utrurnque polum: qui loca defunctis gladiis regnumque gemellis distribuii, laicis rhetoricisque modís. Pascua Pieriis demum resonabat avenis; Atropos heu laetmn livida rupit opus. Huic ingrata tulit tristem Florentia fructum, exilium, vati patria cruda suo. Quem pia Guidonis gremio Ravenna Novelli gaudet honorati continuisse ducis, mille trecentenis ter septem Numinis annis, ad sua septembris idibus astra redit.

XVIII

RIMPROVERO AI FIORENTINI

Oh ingrata patria, quale demenzia, qual trascutaggine ti teneva, quando tu il tuo carissimo cittadino, il tuo benefattore precipuo, il tuo unico poeta con crudeltá disusata mettesti in fuga; o poscia tenuta t’ha? Se forse per la comune furia di quel tempo mal consigliatati scusi; ché, tornata, cessate l’ire, la tranquillitá dell’animo, ripentútati del fatto, noi rivocasti? Deh! non ti rincresca lo stare con meco, che tuo figliuol sono, alquanto a ragione, e quello che giusta indegnazion mi fa dire, come da uomo che ti ramendi disidera e non che tu sii punita, piglierai. Párti egli essere gloriosa di tanti titoli e di tali che