Pagina:Boccaccio, Giovanni – Opere latine minori, 1924 – BEIC 1767789.djvu/133

Da Wikisource.

vi. a zanobi da strada 127

vi.

A Zanobi da Strada.
(1348)


Iohannes de Certaldo magistro Zenobio de Strata fiorentino.
Amico amicus,
Quam pium quam sanctum quam venerabile sit amicitie numen, quis posset verbis debitis explicare? Non ego, «Si centum deus ora sonantia linguis | ingeniumque capax totumque Elicona dedisset». Hoc nature potentissime leges excedit ut plurimum; nam etsi ipsa omnium parens egregia variis sanguinei nexibus mortalium corpora sepe iungit, celestes tamen spiritus Promethei sagacissimo furto in luteis carceribus expiratos, nisi hoc interveniat numen dulce, prisco corporum more nectere non valebit. Sed ipsum edam obviante natura, parthos indomitos, gethas difficiles, hiberos insotiabiles, mauros indociles, numidas infrenes, ethiopes faciles non tantum iunget copulabit et nectet, sed virtute media unum et solidum faciet ex duobus. Quid Damonem et Phytiam, Theseum et Perithoa, Nysum et Eurialum et alios plures in exemplum clarissime veritatis, seu ut loquar rectius argumentum, frustra conabor ostendere? Ipsa nos deo similes ymo deos nos facit et servat; cuius quidem effectus gratissimos quanto rariores tanto admirabiliores existere quis negabit? Non ipse, qui nuper ex vobis in me perhibere possum testimonium veritati: nam quanta sollicitudine varia, quanto labore devio quantaque vigilantissima cura meis votis dudum plenitudinem dare temptaritis, et retulit famulus et novi per vestras licteras et credidi per me ipsum; quod etiam iam actum opus clarissime manifestat. Sumus igitur, ut iam ipse monstrastis, et ipse monstrare desidero, quamvis sanguine varii, amicitia tamen et patria unum idem; quod me vobis fore vestra virtus exibuit, sed vos michi mea fortuna