ornarem iussus; prestarent inde mirice
seu mirtus vel lenta salix in cespite lectum. 95 O! tibi quot flores, violas quot quotque rubentesus
narcissos ferrem! Quis flores non det amanti?
Inde graves animis didici depellere curas
et tenues somnos lepido revocare susurro
fabellisque novis, demum prohibere latratus 100 voce canum, et culices facie removere flabello.
Hec faceret Coridon, faceret vel rufus Alexis,
seu quem tu sequeris Glaucus quemque ipsa bubulcis
preponis campisque tuis? Cur ergo petenti
surripis optatos vultus? cur dulcia differs 105 oscula? cur tantos fugiens frustraris amores? Quesivi persepe, miser! qua parte napeas
pastoresque pios ires; respondit Opheltes:
— Pampineam Glaucus nuper deduxit in antrum:
tu montes et fusca petis nunc lustra, Palemon. — 110 Heu miser! impulsus cecidi cessique dolori,
et victus iaceo scabrose vallis in imo. Delia, virgineum potuit si flectere pectus
Endimion, si sepe tuas celebravimus aras
sique tibi lentos fagis suspendimus arcus, 115 in me flecte tuas iras, me confice telis.
Quid prodest placidum calamis superaddere carmen?
quid labor assiduus? quid saltus ire per altos?
Excepit segnis Glaucus quem vepribus aids
excivi studio leporem, captoque potitur. 120 Ast ego delusus plorans effundo querelas
has inter cautes et saxa ruentia ripis
exesis, quas aura velox per inane resolvit. O veteres quercus, ylex annosa nemusque
perpetuum, voces miseri Palemonis amaras 125 suscipite, et morte hos agiles mollite dolores!
En clausere dii, nymphe clausere procaces
supplicibus votis aures, clausere semones.
Si qua igitur vobis pietas sub cortice duro est,
