Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/32

Da Wikisource.
18


E nò un pàs, nò une vôs jù te contrade.
Èco, la mari antighe, che no sa
altri che la só pròle sfadijade

e la misèrie di tançh agn che à,
èco, ’e sint che il sò cur sta par fermassi,
capìs di vé finîd di tribulà.

"Tignîd la ’uéstre man su chéi che ’o lassi!"
Fra la scunute e il gran jèt nuvizzàl,
tal çhadreòn la nòne ’e scuén butassi,

il çhav blanc bandonâd su pal schenàl.
Èco, in che gnòt di unviàr, clare e serène,
"’Uardàid chèste creature di ògni mal!"