Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/137

Da Wikisource.

Märchen 113

stau la sera, sch' eis ella vegnida tier in grond uaul. Ei vegneva stgir et ils thiers selvadis burlevan tribel, che la mattatscha saveva buca tgei far et ha entschiet a bargir. Pleins tema eis ella revida si per in pegn et ina gada ch' ella ei stada sisum, sche ha ella viu ina glisch blaua. Cura ch' ella ha viu quela, eis ella vegnida giu dil pegn et ei jda suenter la 5 glisch, entochen ch' ella ha anflau la hetta, nua ch' ei era la glisch blaua. La mattatscha ha spluntau vid gl' esch della hetta; cheu eis ei vegniu ora gl' eremit, che habitava quella e la mattatscha ha rugau de schar star ella sur notg. Igl eremit ha respondiu, che giuvnas sapi el bucca schar star, mo sin il rugar della matta, ha gl' eremit alla fin dau albiert ad ella. 10

Duront che la mattatscha durmeva, ha gl' eremit, tentaus della ranveria, encuretg de schar lartg la cadeina d' aur et engular ella; mo el temeva, che la giuvna sedestadassi et tgisassi el tier ses gieniturs; perquei ha el mazzau la mattatscha, engulau la cadeina e satrau la bara en sia hetta. Aber schon glauter di ha gl' eremit survegniu profunda ricla et ha entschiet a 15 far penetienza enschanuglias; per penetienza eis el staus siat onns sur fossa, ch' ei era carschiu si mescal sin el et ins veseva mo gl' alv dils egls.

Cura ch' ei gliei stau vargau quels siat onns, sche ha la mumma de quella mattatscha survegniu in pop et ei han fatg ira catschadurs a sitar selvaschinas per las vischdonsas. Ils catschadurs ein ii en quei uaul, che 20 la mattatscha fuv' ida a piarder. Tschun de quels ein vegni cun nuot; in er' aunc per tard la ser' egl uaul. Quel ha el tut en inaga viu in tac alv sur via et ha alzau la buis per sitar. Mo quella figura ha mussau de schar star ella et il catschadur ha ligiau quella creatira en ina suga et ei jus à casa cun quella. Cura ch' il catschadur ei staus à casa, sche ha el 25 detg, el vegni cun in, mo sapi buc, tgei thier, che quei seigi et ha manau si il monstrum à mesa-stiva. Cheu ei il pop vegnius ord tgina et ha detg: „Leva si, Giahannes! Dieus ha perdunau ils pucaus à ti!“ Igl eremit ei levaus si et ha detg: „Sche Dieus ha perdunau, … sche has ti bein era perdunau.“ Sinquei ha il pop detg: „Gie, seigi tgei pucau, ch' ei vegli, 30 sche hai jeu era perdunau.“ Et alura ei il pop turnaus en tgina.

La glieut han emparau il Giahannes, tgei el hagi pia fatg; et el ha confessau tut, co el hagi engulau la cadeina d' aur e mazzau la mattatscha. Gliauter di ein ei ii cun S. Crusch ora en la zella, nua che la mattatscha era viva e tafra sur la fossa vi. Igl eremit ei jus si tier ella et hat detg: 35 „Leva si e va giu en bratsch à tes gieniturs!“ La mattatscha ei levada si et ei ida giu en bratsch à ses gieniturs e tuts ein ii legers à casa cun ella.

92. Ils morders e la matta cun tschos alv.

En in casti viveva in retg et ina regina; quels vevan ina fumitgasa. 40 In di ei il retg e la regina ii naven e la fumitgasa fuva leu mo ella. La sera ha ei spluntau vid la porta. La fumitgasa ha mirau ord in barcun