Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/27

Da Wikisource.

Märchen 3

caffee. Quei hagi lura gidau ella. Spert stos ti seporscher de vuler ira per latg tier quei signur. Ella aber fa fentas de tener tei anavos, schend: „Quei astg' jeu bucca pretender de vus, che havais giu aschi hefti de mazzar ils morders.“ Tonaton fas ti mussar la via ora tier quei signur e vas. Sin via vegnas ti ad entupar in uors. Quei signur ha in uors et in liun, che vegnan quintai per siatonta vaccas. Spert stos ti fierer vi a quel tia enta, e tochen che quel vul schnappar ella, sche pren tia buis e laghegia sigl uors. Quel vegn lura a schar l' enta leu e vegnir neu tier tei, dent la cua sco in thier dumiesti schent: „Lai mei cumbien; sche vi jeu esser cun tei e tiu Curasch! — Lura vas ti vinavon et entaupas in liun. A quel fieras ti vi la lieur e laghegias, sco sigl uors! E quel vegn a gir il madem, sco igl uors, e vegnir cun tei senza far a ti de laid. Emblida aber surtutt bucc de dar silsuenter al tgeun il pesc; aschiglioc entscheiva il liun et igl uors a far tschera, et alla finala scarpan ei tei! Sinquei tuornas ti encunter la baita de morders, siaras en ils dus thiers en in camon, che nagin vezi els, 1e gis lura alla fumitgasa, che ti hagies bucca veu il signur cun las siatonta vaccas, e hagies bucca latg! Quella vegn a gir, ch' ei sei schon bien; il mal il tgau hagi schau suenter; mo ella hagi uss aschi grev sin il brust. Ti damondas … puspei, tgei mettels ils morders havevien encunter mal il brust. Ella gi alura, che quels mavien adina sisu en in molin de giavalets e striadira e fagievien da frina salin; quei gidavi lura. Spert stos ti far amognia ded ir per frina salin. Ella vegn a far fentas de bucca schar. Mo ti prendas tes thiers e vas si en quei mulin e spluntas! Lura vegn ei ora in e damonda, tgei che ti veglias. Ti dias: frina salin. Lura tschaffa quel tei pil tschop e gi: „Cun tei vi jeu fer frina salin; mo neu neu tscheu!“ Enaquella fai: „Allé liun! Allé uors! Allé Curasch!“, e quels vegnan a mazzacrar giu tutts en il mulin. Lura vas ti tier la fumitgasa e gis, che ti hagies bucca survegniu frina. Quella vegn a gir: „Mosch! mosch! il mal il brust ha schau suenter; mo per liberar mei, stos ti schar serar mei ensemen tes dus dettspolischs aschi ferm, sco jeu poss, cun ina corda d' ina ghiga; e lura stos ti rumper persuls quella! „Quei stoss ti far!“ gi la veglia vinavon; e cura che ti has empruau empau, de rumpar la corda, sche cloma, che la fumitgasa dei vegnir a slargiar; ti possias bucca rumper! Lura vegn il capitani a comparer sin igl esch, e trer il stilèt suenter tei; mo el tucca bucc. Et ussa laies ti vegnir neunavon tes thiers, e quels scarpan si il capitani. Silsuenter vas ti on cuschina tier la fumitgasa … e gias: „Demai che ti eis mo ina da quellas, sche vi jeu far flucs cun tei“, e mazzas lur' era ella!“ — Strusch ha la femna veglia giu fineu siu discuors, ch' ina lieur va sper ina caglia vi. Il catschadur trai sin ella e tucca. El va en la baita de morders, e va, suenter haver magliau il barsau, per mulscher las vaccas dil signur. El emblida aber de dar, suenter haver igl uors et il liun cun el, il pesc al tgeun. Tutt eninaga entscheivan ils thiers selvadis a far tschera. Ussa vegn ei endament ad el da dar il