Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/309

Da Wikisource.

Si denter Cuolms da verts staten duas Lieusse,
Maglian quei bi pask vert a belas Flurse;
Schi gig ch' in Rom ei vert sin Tera queie,
20 Tont gig jou spronza hai, ti deis ngnir mia.
Ade, cun buna Noig lein nus sarare,
questa canzun ei fachia a gli mia chara;
enten fideivladad sund jou sagire,
Nagin auter ca la Mort nuss po Sparchire.

          35.
(Nach Annalas VIII. p. 211 — 13.)
Zund fitg quei cunbriar,
Da vuler uss patrarchiar,
Co il temps da la latezia
Bauld samida en tristezia;
5 Scha pos ti ta sagirar,
Chiou andreg tei tegnig char.
Parquei crod jeu uss savens
En grond leid e tentaments,
Cur jeu e tei bein patarchiau,
10 Cor en cor vevan sarau;
Meu daletg a legrament
Fovas ti parsulameng.
Ils nos cors ir separause,
Mo meu cor stei tgeu ampaue,
15 Duvess jeu haver vingiau,
Quest ligiom dei gnir scarpau;
Jeu quittava dad haver
Mai tiers tei il meu plascher.
Mo avont ch' jeu hai gurbeu,
20 Ei lur schon tut stau fineu;
Chi da tei vess patartgiau,
Da mei schon ver amblidau?
Ach, tgei dira causa ei quei,
Da schon gnir spartgeu da tei.
25 Nagut po mei cuntentar,
Ca in cor [c']andretg tean car,
Il qual da vertit flurescha
Da carezia vardagescha;