Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/499

Da Wikisource.

Agies adatg, o ti puccon, co Christus ei naschius
10Enten ina stalla freida aschi pauper era nius.
Enten in pursepen stretg stev' el leu sco in pauperet,
Bein che sin quest mund el vargava scadin retg.
Tutta la tiara digl Orient, o Christus ei naschius,
Bettenbrod a sogns treis retgs a bein prest an ei vegni.
10Bein schi gleiti sco ei fuvan vegni, lur scazis aviert si,
A ludau quei bi affon schi fetg, schi fetg complein ad el unfri.
Purschevan ei vi treis caussas, quels sabis treis sointgs retgs,
Per far ina niebla honur a quei niebel affon retg.
Igl aur, che munta la carezia, e la mira perfetga,
20'Gl ientscheins, ina vera devoziun a la rauba perfetga.
Ina vera devotiun, a nos puccaus complein perdun,
A suenter questa vita la compleina remischun.
Sin la fin lein nus rogar quei niebel e bi affon,
Ch' el vegli nus schar in ventireivel onn.
25La fin lein pia grazia dar, ils ses sogns plaids salvar
A suenter questa vita perpetnamein ludar. Amen.
152.
O char Signur! per grond' amur
Tras Tia grazia spira
Bugien has Ti liu prender si
La humana natira.
5En stalla has priu da noig igl tiu
Freid loschamen de nescher;
Podevas bein de scher sil fein
Doler a schar encrescher.
Vens molestaus en quei ruaus
10Cun sgermischiurs snueivlas;
Schon ded oig gis senza dar is
Cun larmas seung mischeidas.
Il mund perdiu non ha voliu
Tei cun honur ritscheiver;
15Mo bein biar aunc ad in affon
Persequitar entscheiver.
55*